Duże kwiaty doniczkowe

Duże kwiaty doniczkowe

1 komentarzy

W donicy można posadzić namiastkę drzewa – okazałą roślinę osiągającą duże rozmiary. Kwiaty w rozmiarze XXL najlepiej nadają się do dużych wnętrz, gdzie eksponujemy je pojedynczo. Najlepiej kupić małe drzewko w okresie wiosennym lub letnim – wówczas lepiej się ono zaaklimatyzuje przed sezonem grzewczym. Wystarczy jeden okaz, by nawet skromny pokój stał się elegancki i przytulny. Poniżej przedstawione zostały najbardziej popularne gatunki roślin doniczkowych do dużych, nowoczesnych wnętrz.

Aspidistra wyniosła (Aspidistra elatior)

Aspidistra wyniosła wytwarza łukowato wygięte, zwężające się ku górze i osadzone na długich ogonkach liście dł. 60 cm. Liście wyrastają pojedynczo z grubego kłącza i tworzą szerokie kępy. Należy ona do tzw. żelaznych roślin. Nie szkodzi jej suche powietrze, wahania temperatury, mała ilość światła. Ma przy tym małe wymagania pokarmowe i nie choruje. Zachowuje zdrową zieleń w miejscach gdzie inne rośliny dawno by zmarniały. Podlewamy regularnie, a w okresach chłodu ograniczamy je, aby nie doprowadzić do gnicia korzeni.

Daktylowiec kanaryjski (Phoenix canariensis)

Najczęściej uprawianym w pomieszczenie gatunkiem daktylowca jest daktylowiec kanaryjski (Phoenix canariensis). Gatunek rośliny z rodziny arekowatych (Arecaceae) – palm. To silnie rosnące drzewo nadaje się początkowo do uprawy w mieszkaniu, lecz wraz ze wzrostem odpowiada mu bardziej przestrzeń na wolnym powietrzu. Stanowisko musi być słoneczne. Najlepszym podłożem jest substrat próchniczny z dużą domieszką ziemi uprawnej. Podlewanie w okresie letnim powinno być obfite, a w okresie zimy oszczędne, mające na celu unikanie tylko przesuszenia.

Aspidistra wyniosła

Aspidistra wyniosła

Dracena (Dracaena)

Draceny są popularnymi roślinami o małych wymaganiach świetlnych i wodnych. Inna nazwa tej rośliny to smokowiec.

Wśród gatunków wyróżnia się dracenę deremeńską (Dracaena deremensis), dracenę wonną (Dracaena fragrans) i dracenę obrzeżoną (Dracaena marginata). Osiągają wysokości około 2 m. Większość odmian draceny deremeńskiej i wonnej na brzegach liści posiada podłużne paski barwy białej lub żółtej. Na liściach draceny obrzeżonej występują natomiast obramowania o zabarwieniu czerwonawym. Rośliny te czują się idealnie w temperaturze pokojowej ok. 20ºC (przy temperaturze poniżej 15 ºC marnieje) i wilgotnym powietrzu. Idealnym podłożem jest ziemia uniwersalna. Latem podlewamy obficie, ale korzenie nie powinny stać w wodzie. Dla dracen zalecane jest okno północne.

Dracena

Dracena

Figowiec (Ficus)

Figowce należą do jednych z najpopularniejszych roślin zdobiących nasze mieszkania, wnętrza domów handlowych czy biur. Obecnie najczęściej uprawianym w pomieszczeniach gatunkiem fikusa jest figowiec benjamiński (Ficus benjamina). Na opadających liściach tej zimozielonej rośliny doniczkowej rosną ciemnozielone błyszczące liście. Występują również odmiany o jasnych deseniach na liściach. Roślina dorasta do 3 m wysokości i 2 m szerokości. Ma przeciętne wymagania, ale nie znosi zmian miejsca; po przestawieniu może gubić liście. Najlepsza jest wystawa wschodnia lub zachodnia. Roślinie trzeba zapewnić temperaturę minimum 10 ºC.

Figowce sadzimy wiosną w dowolne glebie ogrodowej o dobrym drenażu i ustawiamy w pełnym słońcu. Podlewamy je raczej umiarkowanie.

Figowiec

Figowiec

Filodendron (Philodendron)

Filodendrony to dekoracyjne rośliny domowe o pięknych liściach. Wśród gatunków występują zarówno pnącza jak i małe krzewy. Wyróżnia się m.in. gatunek filodendronu podwójnie pierzastego Philodendron selloum (osiągający wzrost 2 m). Rośliny uprawiamy z dala od bezpośredniego nasłonecznienia w minimalnej temperaturze 15 ºC. Odpowiednie jest podłoże kompostowe z domieszką perlitu. Latem obficie podlewamy, a w okresie silnego wzrostu 2-3 razy nawozimy. Zimą podlewamy oszczędnie.

Filodendron

Filodendron

Jukka (Yucca)

Sprzedawane w doniczkach duże okazy juki otrzymuje się przez ukorzenianie bezlistnych fragmentów pni. Na ich wierzchołkach rozwija się zwykle po kilka pióropuszy mieczowatych liści. Juka dobrze znosi suszę w powietrzu i w podłożu, a najlepszym stanowiskiem jest miejsce słoneczne. Jeśli ma pod dostatkiem słońca może wydać okazałe kwiatostany drobnych kremowych kwiatów o delikatnym zapachu. W bardzo suchych pomieszczeniach warto ją zraszać, by nie dopuścić do zasychania końców liści.

Jukka

Jukka

Pachira wodna (Pachira aquatica)

Pachira zwana jest także drzewem butelkowym, ze względu na kształt pnia, który z czasem grubieje. Osiąga wysokość około 1 m.  U młodych okazów pnie są cienkie, dlatego sadzi się je po trzy w doniczce i zaplata w warkocz, a gałęzie przycina się tak aby uzyskać parasolowatą koronę. Liście są duże, dłoniaste, ciemnozielone i błyszczące. Toleruje stanowiska słoneczne i półcieniste. Zbyt mała ilość słońca powoduje opadanie liści i zahamowanie wzrostu. Dobrze znosi trudne warunki i jest odporna na zaniedbania. Pachira dobrze rośnie w temperaturze pokojowej 18-23 °C, w zimie temperatura nie może spadać poniżej 14 °C. Przesadzamy ją co roku na wiosnę do uniwersalnej ziemi z dodatkiem gruboziarnistego piasku. Roślina lubi obfite podlewanie w okresie letnim, jednak należy uważać aby jej nie przelać, a zimą podlewamy bardzo rzadko. Podłoże w doniczce nie powinno być cały czas wilgotne.

Pachira wodna

Pachira wodna

Sagowiec odwinięty (Cycas revoluta)

Roślina o bardzo regularnym pokroju. Korona ciemnozielonych liści wyrasta ze szczytu pękatego pnia (liście w uprawie doniczkowej osiągają długość 50-60 cm). Rośnie bardzo wolno (wypuszcza 1-2 nowe liście rocznie). Wszystkie części rośliny są trujące. Sagowiec dobrze znosi suche powietrze dzięki warstwie wosku na liściach. Wymaga dużo przestrzeni dla swoich rozłożystych liści, dlatego dobrze się czuje tylko w dużych, jasnych pomieszczeniach, przy wystawie południowej. Sagowca należy podlewać raz na 10 dni. Nie wolno dopuścić do przesuszenia ziemi, a zbyt obfite podlewanie może doprowadzić do gnicia korzeni. Dla sagowca dobre jest przeciętne podłoże do roślin doniczkowych z dodatkiem gruboziarnistego piasku. Można użyć specjalistycznej ziemi do palm. Roślinę przesadza się dopiero wtedy, gdy pień rozrośnie się tak, że wypełni prawie całą szerokość doniczki.

Sagowiec odwinięty

Sagowiec odwinięty

Sansewieria gwinejska (Sansevieria trifasciata)

Sansewieria to efektowna, a przy tym żelazna roślina, odporna na niedostatek światła i wody. Wytwarza sztywne, mieczowate liście, bardzo często wzorzyste lub wielokolorowe. Duże odmiany dorastają do 1 m. Rośliny najlepiej umieścić na stanowisku słonecznym, w niezbyt mokrym podłożu.
W zimie trzeba szczególnie uważać, by nie podlewać jej zbyt obficie i utrzymywać temperaturę nie niższą niż 10 ºC. Roślina dobrze znosi zaniedbanie, lecz rośnie lepiej gdy regularnie zmieniamy podłoże.

Sansewieria gwinejska

Sansewieria gwinejska

Skrzydłokwiat (Spatiphyllum hybridum)

Duże odmiany tego gatunku osiągają wysokość 1,5 m. Roślina ta nie znosi pełnego słońca, odpowiada jej półcień i wilgotne powietrze. Ustawiamy ją na oknie północnym. Podłoże musi mieć lekko kwaśny odczyn. Latem podlewamy regularnie, a zimą oszczędnie nie dopuszczając do przesuszenia podłoża. Przekwitłe kwiaty i zaschnięte liście wycinamy przy samej ziemi.

Skrzydłokwiat

Skrzydłokwiat

Szeflera (Schefflera)

We wnętrzach można uprawiać dwa gatunki szeflery – szeflerę drzewiastą (Schefflera arboricola) i parasolowatą (Schefflera actinophylla). Szeflera parasolowata osiąga wzrost 2 m i wytwarza wachlarze liści złożone z 5-7 listków na końcach długiego ogonka. Liście mają skórzastą powierzchnię, są zielone, owalne o spiczastych zakończeniach. Szeflera drzewiasta jest natomiast wysmukłą rośliną wydającą ciemnozielone, błyszczące liście złożone z 7-15 listków wyrastających z jednego ogonka. Może osiągać 3 m wysokości i 1,5 m szerokości. Odmiany charakteryzują się liśćmi pokrytymi jaskrawożółtymi plamami. Drzewka umieszczamy w bardzo słonecznym miejscu. Temperatura minimalna do uprawy to 10 ºC, a najlepsza to 18-20 ºC.  Szeflera nie lubi przeciągów i zbyt mokrej ziemi (podlewamy umiarkowanie).

Szeflera

Szeflera

Zamiokulkas zamiolistny (Zamiculcas zamiifolia)

Zamiokulkas osiąga wysokość do 1 m, wytwarza mięsiste liście właściwe z długimi ogonkami (20-40 cm) o pierzastej blaszce złożonej z podłużno-eliptycznych, zgrubiałych i skórzastych listków. Zamiokulkas wymaga stanowiska półcienistego, ale toleruje całkowite zacienienie. Zbyt silne oświetlenie powoduje występowanie na listkach brązowych plam. Zaleca się sadzić go na oknie wschodnim lub zachodnim. To roślina odporna na trudne warunki, szkodzi jej jedynie nadmiar wody. Przy temperaturze niższej niż 18 °C zamiokulkas zrzuca listki, wchodząc w okres spoczynku. Podłoże powinno być żyzne, próchnicze i przepuszczalne z domieszką żwiru lub piasku.

Zamiokulkas zamiolistny

Zamiokulkas zamiolistny

Rośliny powinny być uprawiane w pojemnikach szerszych niż wyższych, umożliwiających rozrost kłączy. Rośliny wymagają umiarkowanego podlewania. W okresie intensywnego wzrostu podłoże powinno być stale wilgotne. W okresie zimowym podlewanie należy znacznie ograniczyć.

Inne rośliny doniczkowe polecane do dużych wnętrz
w cieniu i półcieniu:
w jasnych wnętrzach:

agawy, aloesy, ananasy, asparagusy sierpowate, bananowce, cibory, noliny, pandany,

Jeśli dany gatunek rośliny doniczkowej dorośnie do sufitu, wiosną skracamy jego pędy o około 1/3. Tak samo postępujemy, gdy kwiat straci atrakcyjny pokrój – po przycięciu efektownie się rozkrzewi. Młode drzewka przesadzamy co roku lub co 2 lata, starszym i cięższym okazom wymieniamy tylko wierzchnią warstwę ziemi. W sezonie wegetacyjnym (od marca do września) rośliny zasilamy nawozem odpowiednim dla danego gatunku.

Anna Jędrzejewska

źródła: Kwietnik/10/2010, Kwietnik/9/2009, Kwietnik 12/2010, Działkowiec/1/2010, Ilustrowana Encyklopedia Roślin (wyd. Agora, 2008), wikipedia

czytaj dalej...

1 komentarzy

  1. Dodał: marta, Tytuł: sprzedam dużego fikusa

    moj tel 510689256

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie

Koniecznie zobacz: