W tym dziale znajdą Państwo porady i informacje dotyczące pielęgnacji kwiatów domowych i balkonowych. Opisane zostały tu również najciekawsze i najpopularniejsze gatunki oraz dołączono do nich praktyczne wskazówki dotyczące aranżowania ich do wnętrz/aranżowania kwiatowych wnętrz.
Architektura Ogrodowa (94)Trawnik (26)Storczyki (11)Róże (22)Rośliny na balkonie (39)Rośliny na parapecie (59)Rośliny lecznicze (57)Zielnik (51)Oczko wodne (23)Zwierzęta w ogrodzie (20)Owoce (74)Warzywa w ogrodzie (95)Park (25)Skalnik (12)Drzewa kwitnące (23)Drzewa iglaste (50)Drzewa owocowe (59)Drzewa liściaste (58)Krzewy kwitnące (56)Krzewy ozdobne (77)Krzewy owocowe (50)Żywopłot (20)Basen (5)Rośliny pnące (20)Ochrona roślin (81)Nawożenie roślin (25)STOP komarom (9)Hortensje (10)
W naszych mieszkaniach można spotkać wiele kwitnących roślin doniczkowych, ale chyba żadna z nich nie dorównuje urodą absolutnie przepięknej, pochodzącej z Filipin medinilli wspaniałej (Medinilla magnifica). Ta wyjątkowa, egzotyczna piękność, wymaga wprawdzie bardzo szczególnych warunków uprawy, ale jeśli zapewnimy jej wszystko czego potrzebuje, wiosną odwdzięczy się nam bardzo oryginalnymi i naprawdę wspaniałymi kwiatami.
Uprawiane w naszych mieszkaniach draceny chorują dość rzadko. Niepokojące objawy na roślinie pojawiają się głównie w wyniku popełnionych przez nas błędów w uprawie, rzadziej przez choroby infekcyjne. Błędy w pielęgnacji i niewłaściwe miejsce uprawy przyczyniają się do wystąpienia chorób fizjologicznych, często również sprzyjają porażeniu przez choroby. Znacznie prościej jest zapobiec chorobom, niż je zwalczać, dlatego warto zapoznać się z warunkami niezbędnymi do zdrowego wzrostu roślin.
Storczyki to egzotyczne kwiaty o naprawdę niesamowitym uroku. Zaskakują nas wielką ilością różnorodnych odmian, które przybierają niezwykłe formy i barwy. Od jakiegoś czasu w niektórych sklepach ogrodniczych, ale także hipermarketach budowlanych, na działach związanych z ogrodem można spotkać storczyki z rodzaju Phalenopsis w intensywnie niebieskim kolorze. Z pewnością wielu z nas zauroczonych tak nietypowym wybarwieniem zastanawia się, czy jest to kolor naturalny. Jeżeli nie, to w jaki sposób specjaliści, zajmujący się uprawą storczyka, taką barwę uzyskują?
Kalanchoe należy do rodziny gruboszowatych. Spośród 200 gatunków najpopularniejszym jest Kalanchoe blossfeldiana. To właśnie tę roślinę najczęściej spotkamy w sklepach ogrodniczych. W stanie naturalnym występuje na Madagaskarze i w Afryce. Obecnie uprawiana niemal na całym świecie. Nowoczesne mieszańce ceni się za ogromny wybór kolorów kwiatów i ciekawych form liści. Dzięki sterowanej uprawie w szklarni kwitnące rośliny dostępne są w sprzedaży niemal przez cały rok, chociaż uprawiane w Środkowej Europie naturalnie zakwitają zimą. W zimowych miesiącach, obok popularnej gwiazdy betlejemskiej, jest jedną z chętniej kupowanych kwitnących roślin doniczkowych. W tym ponurym czasie wniesie do wnętrza nieco koloru. Jej błyszczące ciemnozielone liście będą stanowić ozdobę również po przekwitnięciu.
Pelargonia królewska to popularna roślina sadzona w pojemnikach dekorujących nasze balkony i tarasy. Istnieje wiele odmian charakteryzujących się niezwykle pięknymi kwiatami przypominającymi skrzydła motyla. Spośród ogromnej różnorodności pięknych, różnobarwnych kwiatów największą popularnością cieszą się osobniki o różowych kwiatach z ciemnym wzorkiem. Ten typ pelargonii jest jednak bardziej delikatny i nie tak łatwy w uprawie jak bardziej znane, starsze typy. Rośliny te nie radzą sobie tak dobrze jak pelargonie rabatowe, posadzone w gruncie będą słabo rosły i kwitły, gdyż są bardziej podatne na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Jednak w pojemnikach czują się one bardzo dobrze i przez całe lato będą cieszyć oko okazałymi kwiatami.
Kalanchoe pinnata (żyworódka pierzasta) to roślina o mięsistych liściach należąca do rodziny gruboszowatych. Pochodzi z Madagaskaru, obecnie powszechnie występuje w Azji, Afryce, Australii, wyspach Oceanu Spokojnego i Ameryce Południowej. Cieszy się dużą popularnością, jako tropikalna roślina pokojowa, również w Polsce. Szukając informacji na temat tej rośliny można spotkać się z nazwą Bryophyllum calycinum lub Bryophyllum pinnatum jak dawniej była klasyfikowana przez niektórych botaników.
Sansewieria to grupa tropikalnych, zimozielonych, wieloletnich sukulentów z rodziny agawowatych, bardzo często uprawiana w pomieszczeniach. Rośliny z tego rodzaju wytwarzają sztywne, grube, mieczowate liście, często wzorzyste lub wielokolorowe. Dojrzałe rośliny mają kwiaty podobne do lilii, barwy kremowej, białej lub zielonkawej. Sansewieria jest łatwa w uprawie i pielęgnacji, należy do tzw. „żelaznych roślin”. Preferuje suszę, może wytrzymać kilka miesięcy bez kropli wody. Sansewieria jest bowiem sukulentem liściowym, magazynującym wodę w mięsistych liściach. W zimie należy szczególnie uważać by nie podlewać jej zbyt obficie i utrzymywać temperaturę powyżej 10 st. C. Najbardziej popularnym gatunkiem sansewierii jest sansewieria gwinejska (Sansevieria trifasciata). Co raz chętniej uprawianym gatunkiem w pomieszczeniach jest również sansewieria cylindryczna (Sansevieria cylindrica). Wśród odmian sansewierii występują okazy dorastające do 1,5 m wysokości, a także formy karłowe, nie wyższe niż 30 cm.
W donicy można posadzić namiastkę drzewa – okazałą roślinę osiągającą duże rozmiary. Kwiaty w rozmiarze XXL najlepiej nadają się do dużych wnętrz, gdzie eksponujemy je pojedynczo. Najlepiej kupić małe drzewko w okresie wiosennym lub letnim – wówczas lepiej się ono zaaklimatyzuje przed sezonem grzewczym. Wystarczy jeden okaz, by nawet skromny pokój stał się elegancki i przytulny. Poniżej przedstawione zostały najbardziej popularne gatunki roślin doniczkowych do dużych, nowoczesnych wnętrz.
Storczyki to jedne z najpiękniejszych i najbardziej oryginalnych kwiatów, jakie uprawiamy w naszych domach. Jednym z najczęściej przez nas wybieranym jest phalaenopsis, który sprawdza się idealnie jako prezent na przeróżne okazje. Niestety, uprawiany nieprawidłowo może bardzo szybko stawać się coraz słabszy, aż w końcu całkowicie zamierać lub przyjmować mało atrakcyjne, bezkwietne formy. Na szczęście przestrzegając kilku podstawowych zasad możemy się przed tym uchronić.
Oliwka europejska inaczej nazywana oliwnikiem europejskim, drzewem oliwnym lub oliwką uprawną jest zimozielonym, długowiecznym drzewem z rodziny oliwkowatych, którego ojczyzną jest rejon okolic Morza Śródziemnego. Uprawia się ją też z powodzeniem w innych miejscach na ziemi, o ciepłym klimacie, na przykład na Kaukazie i Krymie, ale także W Indiach, Kalifornii czy Jamajce. W swym rodzimym klimacie oliwka może dorastać nawet do 10-12 metrów wysokości i jest tam drzewem użytkowym, rodzącym wspaniałe owoce, które w słońcu nabierają swego charakterystycznego smaku i właściwości. W chłodniejszych warunkach, takie jak mamy w naszym kraju, osiąga dużo mniejszy wzrost i zazwyczaj hoduje się ją w pojemniku, który można wynosić na zewnątrz w czasie cieplejszych pór roku. Jeżeli posadzimy drzewko bezpośrednio w ogrodzie i nie zabezpieczymy przed mrozem, nie przetrwa ostrzejszej zimy.
Kiedy zaczynamy chorować, zwykle w pierwszej kolejności sięgamy po tabletki, co jednak nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem. Na szczęście po latach fascynacji farmakologią, powoli znów zwracamy się w stronę natury i tam szukamy odpowiednich leków na swoje dolegliwości. Oczywiście nie w każdym przypadku możemy oprzeć się wyłącznie na ziołach, ale wiele roślin bardzo skutecznie może wspomóc nasze leczenie farmakologiczne, a czasem nawet zupełnie zastąpić niektóre leki.
Paprocie to chyba jedna z najliczniejszych grup roślinnych, skupiająca wiele tysięcy interesujących gatunków, zasiedlających leśne obszary całego świata. Część z nich upodobała sobie dogodne środowiska na obszarze wilgotnych lasów tropikalnych, inne natomiast wybrały trudniejsze warunki i osiedliły się na terenach leśnych chłodniejszych stref klimatycznych. Z oczywistych powodów paproci znoszących trudy życia w klimacie umiarkowanym i chłodnym jest znacznie mniej, niż ich ciepłolubnych krewniaków, jednak nawet wśród nich różnorodność gatunkowa nadal jest całkiem imponująca. Jedną z ciekawszych paproci, która zupełnie dobrze czuje się w klimacie umiarkowanym jest języcznik zwyczajny (Phyllitis scolopendrium). Najczęściej można go spotkać w lasach na terenie Azji i Europy, chociaż akurat w naszym kraju występuje dość rzadko (między innymi w Karpatach i Sudetach), w związku z czym został objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Każdy kto miał okazję odwiedzić kwiaciarnię, z pewnością mógł w niej spotkać ciekawe, szaroniebieskie gałązki z niemal okrągłymi, sztywnymi listkami w tym samym kolorze. Należą one do rośliny o nazwie eukaliptus gunni (określany też jako górski lub niebieski) i są cenionym materiałem bukieciarskim. Co ciekawe, liście oraz pędy po ich potarciu uwalniają odświeżające olejki eteryczne, które jednak nie są tak intensywne, jak w przypadku innych eukliptusów.
O urodzie tego środkowomeksykańskiego gatunku stanowią nie tylko kwiaty ale także – a może przede wszystkim – ciernie i włosy. Występują one bardzo licznie na szczycie każdej brodawki, a wygląd śnieżnej kuli jest dodatkowo spotęgowany obfitością białych włosków, wyrastających z aksilli i długości do 4 cm. Wytwarza 20-30 splątanych włosowatych cierni bocznych długości do 15 mm. Zazwyczaj wyrasta także 1 czerwono zakończony cierń środkowy długości do 1 cm, który później odpada. Brodawki niewielkie, do 8 mm długości, spiralnie ułożone.
