Irysy - uprawa, odmiany i przesadzanie

Irysy - uprawa, odmiany i przesadzanie

Skomentuj artykuł

Irysy lub inaczej kosaćce, to jedne z piękniejszych bylin kwitnących, jakie spotykamy w naszych ogrodach. Wyróżnia się wśród nich ponad 200 gatunków i dziesiątki tysięcy odmian. Hodowcy od lat prześcigają się w tworzeniu coraz bardziej wyrafinowanych kształtów oraz zestawień barwnych u tych kwiatów, dzięki czemu doczekały się one nawet własnego stowarzyszenia (Amerykańskie Stowarzyszenie Kosaćcowe), które corocznie przyznaje wyróżnienia i nagrody dla najwspanialszych odmian. Z tego względu ich systematyka i podział jest dość złożony, dlatego warto skupić się przede wszystkim na kilku najważniejszych gatunkach, jakie najczęściej uprawia się w naszym kraju czyli irysach kłączowych (bródkowe i bezbródkowe) i cebulowych (kosaciec żyłkowany).

Wymagania uprawowe

Te wspaniałe kwiaty nie są trudne w uprawie, ale należy dobrze poznać ich wymagania, gdyż w zależności od gatunku mogą być one bardzo różne. Większość uprawianych u nas kosaćców oczekuje stanowisk słonecznych i ciepłych oraz dość żyznej i niezbyt wilgotnej gleby, o obojętnym odczynie pH (irysy bródkowe, kosaćce żyłkowane). Na glebach podmokłych i ciężkich, źle rosną i często chorują, dlatego warunkiem powodzenia uprawy jest dobry drenaż podłoża. Należy przy tym pamiętać, że gleba nie może być jednak całkiem piaszczysta, bo w takich warunkach rośliny także sobie nie poradzą.


Zupełnie innych warunków oczekują kosaćce pochodzące z terenów podmokłych (irysy żółte, irysy syberyjskie, irysy mieczolistne, nazywane japońskimi). W ich przypadku niedostateczna wilgotność podłoża uniemożliwia prawidłowy rozwój oraz kwitnienie. Niektóre z nich oczekują też kwaśnego odczynu gleby (np. irys syberyjski i żółty) i mogą znosić półcień (np. irys syberyjski). Jedynie irysy japońskie wymagają w okresie zimowym bardziej suchego podłoża, niż w sezonie letnim. To rośliny idealne do obsadzania oczek wodnych i terenów podmokłych.

Irysy

Irysy

Irysy

Irysy

Rozmnażanie

Rozmnażanie irysów też jest uzależnione od gatunku. Wprawdzie większość możemy rozmnażać z siewu nasion (które najlepiej wysiewać jesienią, wprost do gruntu), ale ponieważ kosaćce mają dużą tendencję do krzyżowania się między sobą, roślina potomna uzyskana z własnoręcznie zebranych nasion, może być dla nas sporym zaskoczeniem. Dlatego znacznie lepszym sposobem rozmnażania kosaćców jest podział kłączy bądź sadzenie cebulek przybyszowych. Ta metoda daje znacznie większą szansę na uzyskanie dokładnie takich samych roślin, jak wyjściowe egzemplarze mateczne.

W przypadku irysów kłączowych, przystępujemy do podziału karpy po zakończonym kwitnieniu (najczęściej na przełomie sierpnia i września). Wykopujemy z ziemi całą karpę i ostrym nożem dzielimy kłącza na niewielkie odcinki. Staramy się przy tym wybierać fragmenty zdrowe i stosunkowo młode. Następnie skracamy liście o ½ i sadzimy płasko, przykrywając kilkucentymetrową warstwą podłoża.

Irysy cebulowe rozmnaża się natomiast podobnie jak tulipany z tym, że nie wymagają corocznego wykopywania, o ile ładnie się rozrastają. Te kosaćce, w przeciwieństwie do wielu innych, po kwitnieniu zasuszają swoje liście. Wtedy też możemy przystąpić do ich wykopania i podziału. Uzyskane cebulki przetrzymujemy do jesieni w suchym, ciepłym i przewiewnym miejscu, po czym we wrześniu lub październiku wysadzamy na miejsce stałe. Młode rośliny, bez względu na sposób rozmnażania czy gatunek, prawdopodobnie zakwitną dopiero w 2-3 roku po posadzeniu.

Irysy

Irysy

Irysy

Irysy

czytaj dalej...

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie
Skalnik