W uprawie roślin ozdobnych, a także użytkowych częstym problemem jest obecność ziemiórek. Te niewielkie owady żerują w podłożu, jednak przy dużej liczebności, przesuszeniu podłoża, mogą uszkodzić szyjkę korzeniową i korzenie, doprowadzając do więdnięcia roślin.
Ziemiórki zaliczane są do muchówek (Diptera), obejmują wiele rodzajów, występują w szklarniach, mieszkaniach, ogrodach, zaroślach, lasach itp. Dorosłe owady mają formę niewielkich muszek, przypominających komara. Zagrożeniem są larwy będące saprofagami.
Czy wiesz że …
Saprofagi to organizmy żywiące się martwymi bądź rozkładającymi się szczątkami roślinnymi oraz zwierzęcymi. Przykładem takiego organizmu jest znana wszystkim dżdżownica.
Budowa ziemiórek
Dorosłe ziemiórki to niewielkie muszki o długich odnóżach, osiągające około 2-4 mm długości. W fazie larwalnej, ziemiórka osiąga do około 8 mm długości, jest biała do szklistej z czarną głową z wyraźnie prześwitującym przewodem pokarmowym. Zagrożeniem są przede wszystkim larwy, przy czym dorosłe okazy mogą uszkadzać dolne, przyziemne liście. Dorosłe ziemiórki żyją kilka dni, natomiast larwy do około miesiąca. Czas rozwoju ziemiórek uzależniony jest m.in. od temperatury.
Objawy żerowania
Ziemiórki bardzo łatwo zauważyć. Dorosłe muchówki bardzo szybko i energicznie przemieszczają się wokół roślin, a w podłożu można zaobserwować podłużne larwy. Samice składają sporo jaj do ponad 100, z których po około 7- 10 dniach, wydostają się larwy- kolejne pokolenie ziemiórek. Larwy żerują w podłożu, żywiąc się materią, grzybami, wymagają dużo wilgoci. Przy zbyt suchym podłożu ziemiórki uszkadzają korzenie, doprowadzając do więdnięcia roślin.
Szkodniki mogą przenosić także choroby grzybowe (m.in. Fusarium, Pythium).
Wybrane rodzaje ziemiórek
• Bradysia
• Lycoriella
• Sciara
0 komentarzy