Miłorząb japoński - wygląd, uprawa i właściwości lecznicze

Miłorząb japoński - wygląd, uprawa i właściwości lecznicze

1 komentarzy

Miłorząb japoński (Ginko biloba) to niezwykłe drzewo, relikt przeszłości oraz lek na wszelkie schorzenia. Wokół tej rośliny narosło wiele legend i historii. Warto dobrze ją poznać, gdyż ma niezwykle atrakcyjny wygląd i ciekawą historię. Poza tym jest bardzo łatwa w uprawie i z powodzeniem można ją sadzić w przydomowym ogrodzie.

Wiele nazw miłorzębu

Miłorząb japoński (Ginko biloba) znany jest także pod innymi nazwami – m.in. miłorząb chiński, dwuklapowy oraz dwudzielny. W Chinach (w swojej ojczyźnie) nazywany jest yinxing-guo czyli srebrny owoc, stąd też pochodzi jego japoński odpowiednik gin-kyo, a od niego łacińska nazwa rodzajowa – Ginko. Nazwa gatunkowa biloba pochodzi od łacińskiego słowa bilobus, znaczącego dwuklapowy. Miłorząb jest także nazywany drzewem Dziadka, dlatego że dopiero wnuki jedzą nasiona z drzewa posadzonego przez dziadka (nasiona tworzą się dopiero na 40-sto letnich osobnikach). Z miłorzębami związana jest bogata symbolika - witalności, nadziei i braterstwa. W całej Azji drzewa te sadzone są przy świątyniach i klasztorach buddyjskich oraz taoistytcznych. Jego liście są używane jako talizmany i surowiec leczniczy.  

Żywa skamieniałość

Pierwsze miłorzęby pojawiły się na Ziemi ponad 270 mln lat temu i w niezmienionej formie przetrwały do dziś, dlatego też miłorząb japoński jest uznawany za najstarsze drzewo na Świecie. Jest on rośliną reliktową, gdyż nie ma żadnych żyjących kuzynów (znanych tylko ze skamielin). Miłorząb jest jedynym przedstawicielem rodziny miłorzębowatych (Ginkgoaceae) i rodzaju Ginko. Co ciekawe jest też jedynym liściastym drzewem nagozalążkowym, gdyż wszystkie inne zamiast liści mają igły. Karol Darwin zachwycony niezwykłością miłorzębu nazwał go żywą skamieniałością.



Jak wygląda miłorząb?

Wbrew swojej nazwie miłorząb japoński nie pochodzi z Japonii, ale z Chin. W swojej ojczyźnie rośnie jako masywne i wysokie drzewo, dorastające do 35-40 metrów wysokości. U starych osobników średnica pnia może dochodzić nawet do 4,5 metra średnicy. Jednak na tak duże drzewo niestety trzeba poczekać kilka stuleci, gdyż miłorzęby charakteryzują się dość powolnym wzrostem - po 10 latach dorastają zaledwie do 2,5-3 m wysokości. Są za to bardzo długowieczne – mogą dożyć nawet 1000 lat. Najstarsze osobniki rosną w prowincji Zhejiang na terenie rezerwatu Tian Mu Shan Reserve w południowo-wschodnich Chinach. W XVIII miłorzęby zostały sprowadzone do Europy jednak na naszym kontynencie osiągają znacznie mniejsze rozmiary. Pierwszy polski miłorząb został posadzony 1723 roku w ogrodzie przypałacowym w Łańcucie – dzisiaj ma ponad 20 metrów. Stare egzemplarze rosną również w warszawskich Łazienkach oraz w parku w Radziejowicach. Korona miłorzębu przypomina kształt jego liści. Za młodu jest luźna i nieregularna, później szeroka i rozłożysta. Liście zebrane są po kilka sztuk w pączku na krótkopędzie. Mają charakterystyczny kształt – przypominają wachlarz z wcięciem pośrodku (rzadko zdarzają się liście pełne, bez wcięcia). Blaszka liściowa ma ładne unerwienie i żywo zielony kolor, a na jesieni przebarwia się na złoto-żółto.

Miłorząb japoński

Miłorząb japoński

czytaj dalej...

1 komentarzy

  1. Dodał: M, Tytuł: J

    GINKGO BILOBA - NIE "GINKO"!!!!!! Czy teksty nie są sprawdzane przez fachowców?

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie

Koniecznie zobacz: