Żywotnik (tuja).

Żywotnik (tuja).

Skomentuj artykuł

ŻYWOTNIK, tuja, thuja ( Thuja L. ) – jest to rodzaj zaliczany do roślin iglastych z rodziny cyprysowatych. W naturalnych siedliskach Ameryki Północnej niektóre drzewa z tego rodzaju osiągają do 50 – 60 metrów wysokości. Najważniejszymi, najliczniej reprezentatywnymi gatunkami z tego rodzaju występującymi w Polsce są żywotnik zachodni ( Thuja occidentalis ) oraz żywotnik wschodni ( Thuja orientalis ). Są to zimozielone drzewa lub krzewy o stożkowej koronie niezastąpione w nasadzeniach żywopłotowych ( szczególnie żywotnik zachodni ) o żądanej średniej wysokości do 3 – 5 metrów. Gałązki szczelnie pokryte łuskami / igłami w różnych odcieniach zieleni do łusek w kolorze żółtym czy białym. Kształty bardzo zmienne w zależności od odmiany kolumnowy, wąski, kulisty czy jajowaty. Gałęzie są spłaszczone, ułożone w jednej płaszczyźnie. Szyszki na gałązkach są koloru jasnobrązowego wraz z dojrzewaniem ciemnobrązowe o kształcie podłużnym czy jajowatym.

Najładniejsze i najpopularniejsze odmiany na naszych ogrodach to żywotnik zachodni odmiana Smaragd, Brabant, Aurescens, Globosa, Compacta oraz Hoseri i Columna. Powyższe odmiany są sadzone ze względu na dekoracyjny wygląd przez cały rok kalendarzowy. Można wykorzystać poszczególne odmiany jako szpalery, żywopłoty oraz jako elementy małej architektury zieleni w tle dla rabat kwiatowych, trawników, małych ogródków czy skalniaków. Oprócz walorów estetycznych żywotniki mają pozytywną cechę związaną z dużą odpornością na zanieczyszczenia wielkomiejskie oraz odporności na szkodniki i choroby grzybowe.


Stanowisko:

Tak jak przy innych roślinach planując nasadzenia żywotników powinniśmy wyjść od składu, zasobności i właściwości gleby jaką mamy w swoim ogrodzie oraz czy są to stanowiska nasłonecznione czy zacienione. Przy określaniu wymagań co do gleby powinniśmy rozgraniczyć wymagania co do żywotnika zachodniego i żywotnika wschodniego. Żywotnik zachodni wymaga świeżej, przepuszczalnej gleby piaszczysto – gliniastej o odczynie wapiennym, żywotnik wschodni woli glebę bardziej wilgotną ( jest bardziej wrażliwy na suszę oraz upały ) a gleba powinna być odczynu lekko kwaśnego do alkalicznego.

Generalnie tuje nie wymagają gleby o zbyt dużych wymaganiach co do zasobności i żyzności. Tuja wysadzona w glebę suchą i ubogą w składniki pokarmowe reaguje intensywnym przebarwieniem, brązowieniem i niekiedy intensywnym zrzucaniem łusek lub ogołacaniem dolnych gałęzi. Osłabienie fizjologiczne może doprowadzić do infekcji grzybowych np. zamierania pędów drzew i krzewów iglastych. W tym wypadku powinniśmy zastosować intensywne zabiegi grzybobójcze preparatami TOPSIN® M 500 S.C., DITHANE* NEOTEC 75 WG. W połowie marca możemy likwidować jaja szkodników zimujących na pędach i łuskach żywotnika za pomocą preparatu TREOL 770 EC.

Przy pierwszych wiosennych żerowaniach szkodników należy przeprowadzić opryski środkami owadobójczymi jak MOSPILAN® 20 SP, SUMI-ALPHA® 050 EC, KARATE ZEON® 050 CS, AGRICOLLE KONCENTRAT, AGRICOLLE SPRAY . Co do stanowiska to rośliny te wymagają stanowisk słonecznych do lekko cienistych. Przy stanowiskach o zbytnim zacienieniu poszczególne egzemplarze żywotników rosną o wiele słabiej, a odmiany o żółtych łuskach nie wybarwiają się.

Wymagania:

Przed przygotowaniem miejsca do nasadzeń żywotnika należy wszelkie chwasty usunąć stosując środek chwastobójczy np. KLINIK DUO 360 SL lub inne preparaty chwastobójcze w zależności od występujących chwastów jedno i dwuliściennych. Bardzo ważnym elementem projektowania ogrodu jest dobór odpowiednich odmian ze względu na wymagania, pielęgnację oraz przeznaczenie ( żywopłot, osłony przeciwwiatrowe, szpalery czy egzemplarze rosnące pojedynczo na otwartej przestrzeni ). Mamy tutaj bezpośrednie przełożenie co do zdrowotności nasadzeń związany z zasobnością oraz kwasowością gleby.

czytaj dalej...

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie

Koniecznie zobacz: