Właściwości lecznicze
Surowcem zielarskim jest świeże i suche ziele – Herba Calthae palustris, zbierane w okresie kwitnienia i suszone w temperaturze pokojowej. Posiada ono zastosowanie w leczeniu kamicy żółciowej, dyskinezy dróg żółciowych, wirusowego zapalenia wątroby oraz obrzęków na tle niewydolności krążenia. Zewnętrznie stosowane jest na trudno gojące się rany, wypryski, owrzodzenia. W surowcu stwierdzono obecność alkaloidów izochinolinowych (w tym m. in. berberyny). Aktywne są również inne składniki kaczeńca: alkaloidy aporfinowe (magnofloryna), laktony (hemiterpenowy – protoanemonina, trójterpenowy – kaltolid) i saponinowy glikozyd nasercowy (helleboryna), a także flawonoidy (kwercetyna), karotenoidy, witamina C (około 270 mg/100 g ziela). Magnofloryna, laktony i berberyna działają antybakteryjnie, przeciwwirusowo i antygrzybiczo. Berberyna ponadto działa żółciotwórczo, żółciopędnie i rozkurczowo. Alkaloidy w większych dawkach niż lecznicze są trujące dla ludzi i zwierząt.
Zastosowanie jako przyprawa
Niedojrzałe pączki kwiatowe można marynować w zalewie z wody, octu i soli i używać jako namiastki kaparów.
Roślina wskaźnikowa
W agrotechnice kaczeniec jest uważany za roślinę wskaźnikową. Dzięki niej można stwierdzić nadmierne nawodnienie i meliorację pól uprawnych oraz łąk położonych w pobliżu zbiorników wodnych.
Knieć błotna - Kaczeniec
Anna Jędrzejewska
Źródła: Rośliny Ogrodowe (U. Borstell 2003), Ilustrowana Encyklopedia Roślin (wyd. Agora), wikipedia
0 komentarzy