Mimo iż jałowiec sabiński jest jednym z typowych gatunków, sadzonych w ogrodach, obecnie dość rzadko spotyka się go w formie wyjściowej. Częściej uprawia się bowiem jego liczne, bardziej ozdobne i mniej ekspansywne odmiany. Wśród nich na uwagę zasługują między innymi: „Variegata”, której część pędów ma żółto-kremowe zabarwienie, a wzrost jest stosunkowo niewielki (0,5 m. wys. x 1-2 m. szer.) , „Tamariscifolia” odmiana wolnorosnąca o zielonym zabarwieniu łusek, wznoszących się pędach i niezbyt dużych rozmiarach (0,5 m. wys. x 1,5-2 m. szer.), „Blaue donau” o podobnych rozmiarach, co poprzednia odmiana, jednak jej igły mają mocniejszy, niebieski odcień, „Broadmoor” – odmiana typowo płożąca, osiągająca zaledwie ok. 20 cm. wys. przy 2 m. szer., „Mas” o przewieszających się końcach pędów, dorastająca do ok. 1 m. wys. i 3-4 m szer.
Zastosowanie
W zależności od formy danej odmiany, jałowiec sabiński może być sadzony jako element kompozycji z roślin iglastych (odmiany o słabszym wzroście np. „Variegata”), roślina okrywowa (odmiany płożące np. „Broadmoor” ) lub do obsadzania murków, skarp i ogródków skalnych. Gatunek typowy nadaje się natomiast głównie na większe przestrzenie i do dużych ogrodów, gdyż rozrasta się silnie i jest bardzo ekspansywny.
Jałowiec sabiński
Co ciekawe, jałowiec ten zawiera bardzo silne i trujące olejki eteryczne o mocnym zapachu, które po dostaniu się do przewodu pokarmowego mogą spowodować poważne kłopoty zdrowotne (mdłości, duszności, skurcze, zaburzenia pracy serca i układu pokarmowego, a w dużym stężeniu nawet śmierć).
Autor: Katarzyna Józefowicz
Źródła:
1. Tabaza
2. Związek Szkółkarzy Polskich
3. „Kwiaty i krzewy ozdobne w ogródku” I. Kiljańska PWRiL W-wa 1990r.
4. Wikipedia
5. „Działkowiec” 11/08 „Jałowce” dr Piotr Latocha str. 8/10
0 komentarzy