Ospowatość cebul hiacynta

Opis:

Ospowatość cebul hiacynta jest przykładem choroby fizjologicznej. Choroby fizjologiczne to grupa chorób, wynikających z braku dostatecznej zasobności nieożywionych czynników środowiska zewnętrznego. Pod pojęciem nieożywionych czynników, należy rozumieć m.in. zasobność gleby w składniki pokarmowe, strukturę gleby, temperaturę powietrza, wodę, wilgotność powietrza, nasłonecznienie, odczyn gleby itd. Jeżeli występują różnice, pomiędzy zapotrzebowaniem a stanem faktycznym określonych stanów czynników, wówczas mamy do czynienia z zaburzeniami, które w konsekwencji prowadzą do zaburzeń chorobowych. Przy rozpoznawaniu choroby, należy trafnie wykluczyć inne ewentualne przyczyny zmian np. bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty itd. Choroba, uwidaczniająca się przede wszystkim w okresie przechowywania a wynikająca z nieodpowiednich warunków uprawy. Przy dużej wilgotności w miejscach uszkodzenia cebuli rozwijają się grzyby z rodzaju Penicillium, które są odpowiedzialne za pojawienie się pleśniowatej grzybni.

Objawy:

Na cebulach możemy zaobserwować wyraźne zmiany w postaci tzw. krostek, bądź też lekko wgłębionych plam, które z czasem pokrywają całą cebulę.

Zapobieganie:

Aby ustrzec się przed pojawieniem powyższych zmian chorobowych, należy zapewnić roślinie odpowiednie warunki uprawowe, a więc unikamy stanowisk o ciężkiej glebie i mocno wilgotnych. Hiacynty wymagają gleb ciepłych, lekkich, przepuszczalnych, żyznych o odczynie obojętnym. Jeżeli gleba jest zbyt ciężka, gliniasta możemy zmienić jej strukturę mieszając ją z piaskiem, czy też torfem. Ponadto, należy przestrzegać terminów wykopywania cebul oraz zasad ich selekcji oraz przechowywania. Najlepiej cebule wykopywać, co roku na początku lipca, jak rośliny kończą swój okres wegetacji, po czym usunąć cebule niedojrzałe, chore, uszkodzone , zostawiając zdrowe, które należy przesuszyć i przechowywać w przewiewnym miejscu.