Siew, zbiór i przechowywanie
Zbiory odmian późnych (okres wegetacji ok. 100 dni) prowadzi się tuż przed nastaniem zimy, a zgrubienia przechowuje się przysypane piaskiem w piwnicach o temp. ok. 0-2°C lub dobrze okryte słomianymi matami w kopcach na zewnątrz.
Najpopularniejszą w Polsce odmianą czarnej rzodkwi jest „Murzynka”. Zwykle wysiewa się ją wprost do gruntu na początku lipca (na zbiór jesienny) lub w sierpniu (do zimowego przechowania). Jeśli zdobędziemy inną odmianę, powinniśmy postępować zgodnie z zaleceniami podanymi przez producenta.
Czarna rzodkiew
Zagrożenia
Największymi zagrożeniami w uprawie rzodkwi są śmietki (niszczące korzeń) oraz pchełki (uszkadzające młode siewki), a także błędy uprawowe np. przesuszenie roślin, zbyt ciemne stanowisko uprawy, nieodpowiedni termin siewu, źle przygotowane podłoże. Walka z chorobami szkodnikami w przypadku rzodkwi jest dość trudna, gdyż warzywo bardzo łatwo wchłania szkodliwe azotany, przez co może przynieść naszemu organizmowi więcej szkody niż pożytku. Właściwie jedyną bezpieczną metodą walki w tym przypadku jest profilaktyka (czyli przede wszystkim zmianowanie) i ochrona upraw za pomocą środków wykonanych na bazie roślin bądź owoców.
Wykorzystanie
W naszym kraju czarną rzodkiew spożywa się przede wszystkim na surowo, dodając ją do rozmaitych sałatek bądź kanapek, jednak w Chinach, gdzie warzywo jest dużo bardziej rozpowszechnione, jest również podawane w postaci smażonej, pieczonej, gotowanej, a nawet kiszonej.
Autor: Katarzyna Józefowicz
Źródła:
1. „Działkowiec” 6/07 dr Ewa Capecka „Rzodkiew czarna i biała” str. 52
2. „ABC ogrodnictwa” PWR i L W-wa 1978r. – praca zbiorowa
3. Wikipedia
0 komentarzy