Mięta pieprzowa (Mentha x piperita) jest rośliną z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), powstałą w wyniku krzyżówki trzech dziko rosnących gatunków: mięty okrągłolistnej (M. rotundifolia), mięty długolistnej (M. longifolia) i mięty wodnej (M. aquatica). Bylina ta jest bardzo popularna ze względu na szerokie zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym i spożywczym.
Charakterystyka gatunku
Mięta pieprzowa jest byliną z rodziny jasnotowatych dorastającą do 90 cm wysokości. Łodygi są silnie rozgałęzione, czterokanciaste, purpurowo- lub fioletowonabiegłe. Liście są jajowatopodługowate, ostro piłkowane, ciemnozielone.
Kwiaty barwy różowej lub fioletowej zebrane są w kłosokształtne kwiatostany złożone z nibyokółków. Kwitnienia trwa od lipca do sierpnia. Kwiaty są obcopylne. Owocem jest rozłupnia, rozpadająca się na cztery rozłupki. Pod ziemią mięta wytwarza długie rozłogi oraz gęsty system korzeniowy.
Odmiany
Wśród odmian mięty wyróżnia się następujące formy:
"Asia" – ważna odmiana dla przemysłu zielarskiego, o wysokiej zawartości mentolu
"Almira" – o intensywnym zapachu truskawki
"Chocolate" – odmiana o ciekawym miętowo-czekoladowym aromacie; pędy barwy bordowo-czerwonej
"Granada" – nazywana miętą pomarańczową o wyrazistym i orzeźwiającym aromacie
"Mitcham" – odmiana wytwarzająca pędy i liście zabarwionych na purpurowo oraz fioletowe kwiaty
"Swiss" – najmniej inwazyjna odmiana mięty, rozrastająca się na szerokość 60 cm; intensywny zapach i ostry smak
"Variegata" – odmiana o biało obrzeżonych liściach
Wymagania siedliskowe
Mięta do uprawy wymaga gleb świeżych, próchnicznych, przepuszczalnych i w miarę wilgotnych. Stanowisko powinno być słoneczne i ciepłe. Roślina jest w pełni mrozoodporna.
Mięta pieprzowa
Uprawa
Miętę pieprzową uprawia się wyłącznie z sadzonek. Do ich produkcji zwykle używamy rozłogów (nieco podobnych do kłączy perzu). Używane są zarówno rozłogi nadziemne jak i podziemne oraz ukorzenione wiosenne odrosty. W celu założenia plantacji sadzonki pobiera się z matecznika przygotowanego z wcześniej zasadzonych roślin. Sadzonki rozłogowo-pędowe, długości 10-12 cm wykopuje się wiosną i umieszcza w rozstawie 10-20 x 30-40 cm. Tak założoną plantację można użytkować przez 3 lata. Mięta jest gatunkiem o wysokich wymaganiach pokarmowych. Plantacje zakłada się zwykle w drugim roku po oborniku i jego dawce 30-40 t/ha, danym pod przedplon. Nawożenie organiczne, które traktuje się jako podstawowe, uzupełnia się nawożeniem mineralnym w zależności od przedplonu i żyzności gleby.
Mięta pieprzowa
Choroby i szkodniki
Najczęstszymi szkodnikami plantacji mięty pieprzowej są: pchełki, stonka miętowa, zmienniki, skoczkowate i tarczyk zielony. Najgroźniejszą chorobą w uprawie jest rdza mięty. Preparaty dopuszczone do walki z tą chorobą to m. in.: Baycor 25 WP (1,2 kg/ha), Dithane Neo Tec 75 WG (1,8 kg/ha), Domark 100 EC.
Surowiec zielarski
Dla przemysłu zielarskiego pozyskiwane są liście mięty pieprzowej. W pierwszym roku uprawy, na plantacjach wielkotowarowych dokonuje się przeważnie jednego zbioru, a w latach następnych dwóch. Pierwszy zbiór przypada w czerwcu, drugi zaś na przełomie sierpnia i września. Miętę należy suszyć w temperaturze 35 – 40 stopni C, w warstwie 2,5 kg/m2 Surowiec zawiera w swym składzie do 3% olejku eterycznego, który bogaty jest przede wszystkim w mentol – 50-86%, menton – 15-35% oraz octan mentolu – 10%. Z kilograma suszonego ziela pozyskać można 10-30 ml olejku. Poza tym w liściach obecne są fenolokwasy, garbniki, gorycze, karotenoidy i flawonoidy.
Mięta pieprzowa
czytaj dalej...
1 komentarzy
Dodał: Aleksandra, Tytuł: Szkodniki mięty
Jeżeli listki mięty (i innych roślin obok) bieleją i odpadają to co się z nimi dzieje? Czego przyczyną może być takie zjawisko? Widziałam łodygach pojedyńcze robaczki, małe, szare - czy to może być powód bielenia i odpadania liści?