Wśród szkodników roślin ogrodowych poważne zagrożenie dla upraw stanowią ślimaki (Gastropoda), zaliczane do mięczaków. Obejmują one liczne gatunki, jednak zagrożenie dla roślin ozdobnych i użytkowych, stwarzają przede wszystkim pomrowiowate (Limacidae) oraz ślinikowate (Arionidae). Tytułowy ślimak winniczek, zazwyczaj nie stanowi zagrożenia dla roślin, chyba że będzie występował masowo. Warto oszczędzić tego częściowo chronionego mięczaka.
Ślimak winniczek, bardzo często kojarzy się nam z przysmakiem, charakterystycznym dla kuchni francuskiej. Francuzi uwielbiają ten przysmak (chude mięso z dużą zawartością m.in. białka, wapnia, magnezu), a Polska jest eksporterem dorodnych winniczków do tego kraju. Tylko dzięki wprowadzeniu częściowej ochrony ślimaka winniczka, polegającej na wyznaczeniu ograniczonego czasowo terminu zbioru winniczka oraz licznych nakazów, możemy uchronić gatunek przed zbytnim ograniczeniem jego liczebności w otaczającym nas krajobrazie. Populacja ślimaka winniczka w wybranych regionach Polski jest bardzo zmienna.
Zgodnie z prawem na przełomie kwietnia i maja w ciągu 30 dni przeprowadza się zbiór ślimaka winniczka.
Z pewnością nikt z nas nie pomyli winniczka (Helix pomatia) z innymi ślimakami oskorupionymi, które można spotkać w ogrodzie. Zasadnicza różnica to wielkość. Starsze okazy osiągają nawet do 5 cm średnicy muszli. Barwa muszli od jasnej (białawej) do ciemnej (brunatnej). Ponieważ winniczek dojrzałość płciową osiąga w wieku około czterech lat, zbiór winniczków ograniczono do okazów u których średnica muszli wynosi minimum 3 cm. Żywotność gatunku wynosi około 8 lat.
Ślimaki są obojnakami, łączą się w pary, a efektem zbliżenia są jaja, które późną wiosną i wczesnym latem składają w zagłębienia w podłożu. Każdy ślimak składa około 40- 60 dużych jaj z których po miesiącu wydostają się młode.
Jesienią zasklepiają się w muszli, skryte w ściółce, podłożu, oczekują wiosennego przebudzenia.
Ślimak winniczek
Siedliska ślimaka winniczka
Helix pomatia tak jak inne ślimaki do życia potrzebuje dużo wilgoci, dlatego też występuje w wilgotnych parkach, zaroślach, dużych ogrodach, lasach oraz łąkach. Żeruje przede wszystkim w nocy, nad ranem oraz w pochmurne dni. Żywi się roślinami, zazwyczaj zwiędniętymi ich częściami, zjadają także jaja największych wrogów ogrodu ślimaków nagich.
Obecność ślimaka winniczka w ogrodzie wynika z sąsiedztwa naturalnych siedlisk tego mięczaka. Pojedyncze osobniki nie stanowią zagrożenia dla roślin ozdobnych i użytkowych. Winniczek lokalnie może występować w dużych ilościach, wówczas może stanowić zagrożenie, zwłaszcza w okresie wiosennym dla młodych roślin, które są zjadane podczas nocnego żeru.
Pamiętajmy, że zagrożeniem dla roślin są ślimaki nagie, takie jak m.in. pomrowik plamisty, pomrowik wielki, ślinik ogrodowy, pomrów wielki, ślinik luzytański, pomrowik żółtawy, ślinik wielki, ślinik przepasany, pomrowik walencjański, ślinik rdzawy.
Z oskorupionych ślimaków w ogrodzie spotykamy także ślimaka ogrodowego (Cepaea hortensis), ślimaka gajowego (Cepaea nemoralis) oraz ślimaka zaroślowego (Arianta arbustorum).
Ślimak winniczek
W jaki sposób ograniczyć liczebność ślimaka winniczka w ogrodzie
Na samym początku ponownie chciałbym podkreślić, że winniczek należy do najmniej szkodliwych ślimaków, które mogą pojawić się w ogrodzie. Pojedyncze sztuki są raczej wskazane, zjadając jaja ślimaków nagich, łącznie z innymi sprzymierzeńcami ogrodu winniczek będzie wywierał pozytywny wpływ na zachowanie równowagi biologicznej. Zazwyczaj ich obecność związana jest z występowaniem siedlisk gatunku w najbliższym otoczeniu ogrodu.
czytaj dalej...
0 komentarzy