Od czego zacząć ?
O powodzeniu uprawy, decyduje podłoże, zabiegi agrotechniczne, gatunek wierzby oraz jakość zastosowanego materiału. Prawidłowo prowadzona plantacja, może być źródłem wikliny do kilkunastu lat. Wiklinę stanowią jednoroczne przyrosty. Aby były one znaczące, należy stworzyć roślinom warunki, zbliżone do tych, jakie mają w środowisku naturalnym. Podłoże powinno być przepuszczalne, przewiewne, żyzne i próchnicze, a co najważniejsze dostatecznie wilgotne. Pamiętajmy, że nie na każdej glebie uzyskamy satysfakcjonujące plonowanie.
Sadzenie roślin
Wiklinę zazwyczaj sadzi się wczesną wiosną, a jako sadzonki wykorzystuje się tzw. zrzezy, a więc fragmenty pędów (do około 25 cm długości oraz średnicy około pół centymetra) danego gatunku wierzby, wykorzystanego do nasadzeń. Rzadziej stosuje się sadzenie jesienne (listopad). Na bardzo dobrze i głęboko uprawioną glebę sadzi się zrzezy w taki sposób, aby ponad podłoże wystawało około 2 cm pędu (ręczna i mechaniczna pielęgnacja plantacji). Przy stosowaniu ochrony chemicznej, zrzezy sadzi się równio z podłożem. Pamiętajmy, aby pączki skierowane były do góry. Rzędy oddalone od siebie o około 40- 60 cm, a odstępy między sadzonkami w rzędzie, zależnie od odmiany 12 (15) - 20 cm.
W pierwszym roku po założeniu plantacji, należy otoczyć ją szczególną opieką, nie dopuszczając do zachwaszczenia, pamiętając także o spulchnianiu podłoża. W kolejnych latach, plantacja wikliny nie jest już tak pracochłonna.
Zbiór wikliny
Wiklinę pozyskuje się w stanie spoczynku w lutym i marcu. Ściętą wiklinę sortuje się i wiąże w snopy (w takiej formie jest przechowywana). Następnie wyklinę poddaje się dalszej obróbce, po której, staje się pełnowartościowym materiałem plecionkarskim.
Choroby i szkodniki
Wiklina może zostać porażona przez liczne patogeny oraz szkodniki.
Do najczęstszych chorób wikliny zaliczymy zgorzel pędów (poraża liście oraz szczytowe fragmenty pędów), rdzę wierzby (na liściach widoczne rdzawe przebarwienia), antraknozę czy też plamistość liści (przebarwienia, plamy na liściach).
Natomiast szkodniki to m.in. mszyca wierzbowo- korowa (żywi się sokiem roślinnym, doprowadzając do deformacji liści oraz ograniczenia przyrostów), krytoryjek olchowiec (chrząszcz doprowadzający do zasychania i obłamywania się pędów) , jątrewka wiklinówka (chrząszcz, będący zagrożeniem w fazie larwalnej oraz doskonałej, uszkadzający liście i pędy), pryszczarek liściowiec ( muchówka stanowiąca zagrożenie w fazie larwalnej ), niekreślanka wierzbówka (niebezpieczny szkodnik, niszczący stożek wzrostu, doprowadza m.in. do tzw. miotlastości).
Obróbka wikliny
Zebraną wiklinę poddaje się obróbce, polegającej na korowaniu. Istnieje kilka sposobów obróbki wikliny, a więc moczarkowanie, pędzenie, parzenie oraz gotowanie. Po okorowaniu, wiklina jest suszona i dopiero wówczas stanowi materiał do wyplatania zróżnicowanych przedmiotów.
Zastosowanie wikliny w ogrodzie
Wiklina w ogrodzie może być wykorzystana w formie suchej, a więc po obróbce. Nie brakuje także rozwiązań „żywych” np. wyplatane, przesiąknięte naturalnością żywe płoty. Wiklina, to nie tylko kosze, krzesła, skrzynie, szafki, to także wiele innych rozwiązań, często bardzo praktycznych, a przy tym wysoce estetycznych. Pamiętajmy także o licznych dekoracjach, których oryginalność zależy od wyobraźni i umiejętności wyplatającego.
Wyroby z wikliny są przyjazne środowisku, charakteryzują się wysokimi walorami estetycznymi, jednak nie są trwałymi rozwiązaniami i pozbawione pielęgnacji szybko stracą na swojej atrakcyjności. Największym wrogiem wysuszonej wikliny jest nadmierna wilgotność. Wyroby z wikliny powinny być zabezpieczone odpowiednimi środkami konserwującymi, które sprawią, że dłużej będą spełniały swoje funkcje. W przypadku mebli ogrodowych, powinny być one ustawione pod zadaszeniem, a na okres zimy przenoszone do zabezpieczonego przed wilgocią pomieszczenia.
Wiklina
Czy wiesz że …
Aby wyroby z wikliny nie straciły na swojej atrakcyjności, należy je systematyczne oczyszczać, odkurzać i trzymać z dala od wilgoci. Wiklina nie powinna się stykać z wilgotnym podłożem. Wilgoć oraz nadmierne wysuszenie, to wrogowie wikliny. Meble z wikliny, które nie będą systematycznie pielęgnowane staną się szare, pojawią się plamy. Zastosowanie środków konserwujących sprawi, że wiklina stanie się trwalsza i będzie służyć przez wiele lat. Czyszcząc wiklinę, należy nabyć odpowiednie środki bądź też skorzystać z prostych sposobów. Jednym z nich jest skorzystanie z roztworu letniej wody z wodą utlenioną i cytryną czy też zastosowanie roztworu wody z sodą oczyszczoną. To sprawdzone sposoby na utrzymanie wyrobów z wikliny w czystości i ładnej kolorystyce.
0 komentarzy