Wiąz polny ( wiąz pospolity ) Ulmus minor

Wiąz polny ( wiąz pospolity ) Ulmus minor

1 komentarzy

Zastosowanie
   

Ze względu na szczególną podatność gatunku na naczyniową chorobę wiązu, stracił on na znaczeniu przy obsadzaniu otwartych przestrzeni, parków oraz zieleńców. Ze względu na zróżnicowane odmiany, często bardzo oryginalne, warto skorzystać z nich przy aranżacji ogrodu. Warto wiedzieć, że jeżeli zdecydujemy się na wiązy, nie należy ich sadzić masowo, a więc w licznych grupach. Szkoda, że te niegdyś popularne drzewa, których nie brakowało w parkach, zieleńcach oraz przy drogach, ze względu na grafiozę stały się nieliczne coraz bardziej zapomniane.


Holenderska choroba wiązów zwana naczyniową chorobą wiązów bądź grafiozą jest bardzo niebezpieczną chorobą dla tych drzewiastych roślin. Wywołują ją grzyby zwane Ophiostoma ulmi oraz Ophiostoma novoulmi. Choroba zdziesiątkowała populację tych drzew, a objawia się zamieraniem gałęzi a następnie całych drzew. Należy wiedzieć, że choroba roznoszona jest przez korniki: ogłodka wiązowca i ogłodka wielorzędowego. Choroba może przebiegać bardzo szybko i w ciągu dwóch lat doprowadzić do obumarcia rośliny bądź przebiegać powoli i charakteryzować się powolnym obumieraniem drzewa. Niestety wiąz górski należy do najbardziej podatnych wiązów na grafiozę. Aby chronić wiązy przed rozprzestrzenianiem się choroby należy przeciwdziałać rozprzestrzenianiu się ogłodka, usuwać obumarłe drzewa , pnie itp., oraz  uwzględniać w nasadzeniach wyłącznie bardziej odporne odmiany wiązu.


 

Drewno wiązu polnego jest twarde i dość trwałe.

Odmiany
   

Wiąz polny doczekał się wielu odmian, zróżnicowanych np. pod względem pokroju, a także odporności na grafiozę wiązu. Z ciekawszych odmian należy wspomnieć o

• ‘Jacqueline Hillier’- odmiana doskonała do mniejszych ogrodów. Przyjmuje formę bardzo rozgałęzionego i zwartego krzewu, osiągającego do kilku metrów wysokości oraz szerokości. Odmiana nie należy do wymagających i zachowuje swój kulisty pokrój. Nie wytwarza kwiatów.

• ‘Umbraculifera’- przyjmuje formę małego drzewka osiągającego do około 5 m wysokości, o kulistym pokroju.

• ‘Argenteovariegata’- odmiana charakterystyczna ze względu na przebarwienia liści. Na zielonych liściach możemy zaobserwować białe cętki i podłużne smugi. Osiąga spore rozmiary- do 15 m wysokości i jest bardzo tolerancyjna na panujące warunki, tak więc doskonale sprawdzi się w parku czy też zieleni miejskiej. Niestety należy do odmian bardzo podatnych na grafiozę.

• ‘Reverti’- należy do wyższych odmian gatunku, o luźnej koronie, której największą zaletą jest podwyższona odporność na naczyniową chorobę wiązów.
   

Poza wspomnianymi odmianami warto wspomnieć o bardzo oryginalnej odmianie wiązu polnego tzw. korkowej ‘Suberosa’, której gałązki pokryte są grubą warstwą korka.

Ulmus minor  bardzo często krzyżuje się z Ulmus glabra w wyniku czego powstaje mieszaniec zwany wiązem holenderskim (Ulmus x hollandica). Zmienność Ulmus minor sprawia, że niejednokrotnie, bardzo ciężko jest odróżnić gatunek od mieszańca.

Uwagi
   

Wiąz polny bardzo często nazywany jest także brzostem.
   

Holenderska choroba wiązów to największe zagrożenie dla rodzaju, a zwłaszcza dla Ulmus minor. Poza nią, w zasadzie nie ma problemów z uprawą tych drzewiastych roślin. Nie są one szczególnie podatne na choroby i szkodniki. Mało znaczące zmiany w postaci wybrzuszeń czy też galasów na wierzchniej  stronie blaszki liściowej to cechy charakterystyczne dla mszycy wiązowej i pęcherznicy wiązowej. Obie choroby powodowane są przez mszyce, a ich objawy nie zagrażają roślinie, przy czym warto usuwać porażone pędy i liście, a w przypadku licznych kolonii szkodnika, stosować odpowiedni oprysk.
Tekst: Grzegorz Bogucki

czytaj dalej...

1 komentarzy

  1. Dodał: Honorata, Tytuł: wiąz polny nie jest brzostem!

    Niestety brzostem to nazywany jest wiąz górski. Wiąz polny inaczej nazywany jest wiązem pospolitym.

Dodaj swój komentarz

Zobacz także