Przy doborze roślin ozdobnych do ogrodu wodnego, czasami uwzględnia się trzcinę wodną, ale bardzo rzadko, ponieważ jest bardzo ekspansywna. Trzcina wodna, to nie tylko szumiący na wietrze szuwar, dlatego też w opracowaniu, postaram się w skrócie przybliżyć różne odsłony trzciny pospolitej. Jest to powszechna roślina trawiasta, występująca niemalże na całym świecie.
Wysoka i ekspansywna …
Zapewne większość z nas, miała okazję zobaczyć na żywo trzcinę wodną, a tak naprawdę trzcinę pospolitą (Phragmites australis). Bardzo łatwo ją zidentyfikować, ze względu na wygląd, a także charakterystyczny obszar występowania.
Trzcina pospolita jako gatunek, spotykana jest w okolicach zbiorników i cieków wodnych, takich jak: jeziora, stawy, wolno płynące rzeki, a także na wilgotnych łąkach itp. Trzcina pospolita jest rośliną niezwykle tolerancyjną i bardzo szybko aklimatyzuje się na nowych stanowiskach. Nie lubi szybko płynącej wody, ale jest odporna na falowanie, niezwykle szybko rozrasta się, również w stanie naturalnym, zagrażając innym gatunkom roślin, często bardziej pożądanym niż sama trzcina pospolita.
Wysokość gatunku może przekroczyć 4 m. To prawdziwe giganty, które nie nadają się do obsadzania niewielkich oczek wodnych, stawów, chyba że będą mocno ograniczane, co pozbawia rośliny naturalności, charakterystycznej dla dzikich siedlisk.
Trzcina wodna zaliczana jest do rodziny Poaceae, rodzaju Phragmites, obejmującego zaledwie kilka gatunków roślin. Rodzaj nie obejmuje trzciny cukrowej, która zaliczana jest do rodzaju Saccharum.
Wracając do budowy trzciny pospolitej, to można wyróżnić część podziemną rośliny, a także część naziemną. Część podziemną stanowi silne, zdrewniałe, łuskowate kłącze, które w odpowiednich warunkach ma bardzo duży przyrost roczny, szybko się rozrasta, a ograniczyć jej rozrost może jedynie ścinanie części nadziemnej w okresie wegetacji. Posadzona w gruncie przy stawie, oczku wodnym, w krótkim okresie stanie się utrapieniem, chyba że będzie skutecznie ograniczana. Część nadziemną trzciny pospolitej stanowi źdźbło, a więc łodyga typowa dla wiechlinowatych. Jej wysokość może dochodzić do kilku metrów, gładka z kolankami okrytymi pochwami liściowymi, a także pusta w środku. Długość sinozielonych liści, może dochodzić do około 50 cm przy szerokości nawet do 3 cm. Na brzegach szorstkie, zwężające się. Kwitnie w okresie letnim (lipiec – wrzesień/ październik). Jej kwiatostan to spora, rozpierzchła w rozkwicie wiecha w odcieniach brązu i purpury. Jej długość, zależnie od formy, może wahać się od 15 do 40 cm. Po przekwitnięciu, pojawiają się owoce zwane ziarniakami z plewkami, a kwiatostan zazwyczaj staje się srebrzysty.
Trzcina wodna
Wymagania trzciny pospolitej
Trzcina pospolita nie jest wymagająca, choć przy maksymalnie źle dobranym stanowisku, licznych ograniczeniach, związanych z jej rozrastaniem się, może prezentować się nieciekawie, zwłaszcza jeżeli ma zbyt sucho. Przy zapewnieniu wilgotnego, przepuszczalnego podłoża będzie rozrastała się bardzo szybko, dlatego też w przypadku stawów inspirowanych naturą, lepiej skorzystać z mniej ekspansywnych roślin trawiastych, aby falująca na wietrze trzcina pospolita nie zdominowała nasadzeń. Należy do roślin w pełni mrozoodpornych. Preferuje stanowisko słoneczne do lekko półcienistego.
W stanie dzikim, możemy podziwiać trzcinowiska (szuwar trzcinowy), które są charakterystyczne przede wszystkim dla terenów podmokłych, brzegów jezior. Trzcina w takim zbiorowisku jest dominująca, ale nie jedyna, choć przy swojej ekspansywności wypiera inne gatunki. Potrafi rosnąć w wodzie na głębokości nawet do 2 m.
Trzcina wodna
czytaj dalej...
0 komentarzy