Wymagania
Mało wymagający gatunek świerka, wykazujący dużą tolerancyjność na zmienne warunki. Preferuje stanowisko słoneczne, podłoże przepuszczalne, wilgotne, głęboko uprawione oraz wapienne (zazwyczaj świerki preferują podłoże lekko kwaśne). Radzi sobie także na bardziej suchym podłożu. Odporny na mrozy, a także wiosenne przymrozki, ze względu na późniejsze rozpoczęcie wegetacji. Nie lubi zbitego podłoża.
Po posadzeniu, młode sadzonki należy otoczyć należytą opieką, podlewając w razie potrzeby, monitorując ich stan zdrowia. Rabatę najlepiej ściółkować. Grubość ściółki min. 5 cm. Nawożenie najlepiej rozpocząć w następnym roku od posadzenia. Warto stosować nawozy organiczne, a przy ich braku mineralne, najlepiej wolnodziałające, które przez okres wegetacyjny będą dostarczać należytą ilość składników pokarmowych, zależnie od potrzeb.
Świerk serbski rozmnażamy poprzez nasiona.
Świerk serbski
Wybrane odmiany
|
Odmiana |
Uwagi |
|
„Aurea”
|
Ciekawa odmiana o stożkowym pokroju, charakteryzująca się złocistożółtymi przyrostami, które wyraźnie odbijają się na tle bardziej srebrzystych wieloletnich igieł. |
|
„Pendula”
|
Bardzo malownicza odmiana, która charakteryzuje się opadającymi, mocno rozgałęzionymi pędami bocznymi przy wyprostowanym przewodniku. |
|
„Gnom”
|
Odmiana osiągająca niewielką wysokość, charakteryzuje się szeroko stożkowym pokrojem. Warta polecenia. |
|
„Schneverdingen”
|
Do uprawy w pojemniku warto polecić odmianę „Schneverdingen”, charakteryzującej się bardziej kulistym pokrojem oraz powolnym wzrostem. |
|
„Nana”
|
Osiąga do kilku metrów wysokości, jest bardzo zwarta i przyjmuje formę szeroko stożkowego drzewka. Bardzo dekoracyjna, warta rozpowszechnienia. |
|
„Karen”
|
Kolejny przykład karłowej odmiany świerka serbskiego. Charakteryzuje się powolnym wzrostem oraz bardziej kulistym pokrojem. |
|
„Pimoko”
|
Odmiana charakteryzuje się spłaszczonym pokrojem. |
Choroby i szkodniki
Świerki, tak jak wszystkie iglaki bardzo często brązowieją. Warto zaznaczyć, że zmiany na tej płaszczyźnie mogą być spowodowane porażeniem przez patogeny, szkodniki, a także poprzez niedobór magnezu, błędy uprawowe (przelanie), ale także uszkodzenia mrozowe itp.
W przypadku świerka serbskiego należy zauważyć, że jest on dość odporny na szkodniki i choroby, ale i w jego przypadku, mogą pojawić się problemy.
Z chorób należy uważać na chorobę grzybową zamieranie wierzchołków świerka, doprowadzającą do masowego brunatnienia i opadania igieł. Cechą charakterystyczną porażenia są przeginające się wierzchołki świerków. Poza tym uważajmy także na opadzinę igieł świerka.
Szkodniki to w dużej mierze przędziorki oraz ochojniki.
Świerk serbski ceniony jest przede wszystkim ze względu na wąski, bardzo malowniczy pokrój. Najpiękniej zaprezentuje się w dużych ogrodach na tle trawnika. Do ukazania pełni jego piękna niezbędna jest duża przestrzeń. Warto posadzić go także w formie szpaleru przy ogrodzeniu. Zróżnicowanie odmianowe pozwala także na uprawę tego świerka w mniejszych ogrodach, wybierając odmiany charakteryzujące się wolnym wzrostem.
Tekst: Grzegorz Bogucki
0 komentarzy