Stonka ziemniaczana zwalczenie stonki

Każdego roku uprawiający ziemniaki mają problem z pojawiającą się stonką ziemniaczaną  (Leptinotarsa decemlineata). Ten niewielki chrząszcz z rodziny stonkowatych, jako dorosły owad może osiągać około centymetra długości. Charakteryzuje się owalną budową o wypukłym wierzchu i płaskim spodzie. Żółto kremowe skrzydła charakteryzują się czarnymi paskami, po pięć na każdym skrzydle. Przedplecze w barwie skrzydeł, również urozmaicone czarnymi wzorami. Te cechy sprawiają, że szkodnik jest łatwy do identyfikacji. Stonka ziemniaczana pojawiła się w Polsce w latach czterdziestych dwudziestego wieku. Jej naturalne siedliska występowały przede wszystkim w Ameryce Północnej i Południowej, gdzie żerowały na roślinach psiankowatych. Rozwój handlu na płaszczyźnie globalnej sprawił, że w XIX w stonka ziemniaczana zawitała również do Europy. Oczywistym było, że z czasem pojawi się w naszym kraju. Ciekawostką jest fakt, że owad stał się podstawą kampanii władz ludowych przeciw Stanom Zjednoczonym, które oskarżano o masowy wysyp stonki ziemniaczanej do Bałtyku. Te oskarżenia miały związek z trwającą wówczas tzw. „zimną wojną”.
   

Stonka ziemniaczana jest owadem inwazyjnym, który bez zwalczania może spowodować spadek plonów nawet o kilkadziesiąt procent. Bez ingerencji człowieka zaatakowana plantacja nie ma szans na obfity plon, ze względu na żarłoczność i bardzo wysoką płodność tego owada.  W sezonie mogą rozwinąć się 2- 3 pokolenia. Dorosła samica składa nawet do 800 (1000) pomarańczowych jaj na spodniej stronie liści ziemniaka- każdorazowo po 10- 30 sztuk. Aby nowe pokolenie się rozwinęło musi upłynąć około 50 dni, tak więc pierwszy masowy rozwój stonki przypada na czerwiec i lipiec. Larwy są wydłużone, pękate w barwie brązowej.  W tym czasie pojawiają się pierwsze dorosłe chrząszcze z nowego pokolenia. Faza przepoczwarzenia odbywa się w glebie. Około sierpnia dorosłe owady schodzą do gleby, gdzie zimują na głębokości do około kilkudziesięciu centymetrów.
   

Szkodliwość tych owadów polega na ogałacaniu ziemniaków z liści, co wpływa na ograniczoną liczebność i  wzrost bulw. Brak kontroli może doprowadzić do wielkich strat. Stonka ziemniaczana przy rozpoczęciu ekspansji na daną plantację atakuje rośliny na obrzeżach, a następnie wędruje w głąb plantacji ziemniaka. Ważnym jest, aby nie dopuścić do rozwoju nowego pokolenia. Już niewielka ilość chrząszczy wpływa na obniżenie plonu.