Rodzina bukszpanowatych zawiera w swoim obrębie rodzaje i gatunki roślin, które ozdobne są przede wszystkim ze swoich liści. Najpopularniejszy z nich jest bukszpan, ale coraz częściej spotykamy się również z runianką japońską, głównie dzięki jej niewielkim rozmiarom i możliwością uprawy nawet na niedużym terenie. Doskonale komponuje się wspólnie ze swoim większym kuzynem. Osobom zaciekawionym tematem polecamy bliżej zapoznać się z tym okazem, ponieważ może być ciekawą alternatywą dla naszego zielonego zakątka.
Runianka japońska - informacje ogólne
Jest to niewysoka krzewinka, która dorasta maksymalnie do 30 cm wysokości. Na krótkich pędach pojawiają się ciemnozielone liście, charakteryzujące się dość dużymi ząbkami na brzegach oraz skórzastą powierzchnią. Pomiędzy nimi na samym początku lata pojawiają się kwiaty. Są bardzo drobne i niepozorne, dlatego też nie są uważane za główną ozdobę rośliny. W zależności od odmiany mogą przybierać barwę różową lub białą. Po przekwitnieniu pojawiają się nieduże, kuliste, białe owoce, które w środku zawierają po jednym nasionku. W naszym klimacie z reguły nie mamy szans ich podziwiać, ale w miejscu naturalnego występowania gatunku (Japonia, Chiny) bez problemu. Prawidłowo uprawiana bardzo łatwo się zagęszcza i rozrasta za pomocą licznych podziemnych rozłogów.
Stanowisko uprawy
Runianka japońska nie lubi pełnego cienia, ale jeszcze bardziej nie przepada za słońcem. Najlepszy będzie lekki półcień lub takie miejsce, w którym promienie słoneczne nie prażą od samego wschodu do zachodu, lecz przez część dnia są przysłonięte. Najodpowiedniejszym podłożem jest gleba próchnicza i przepuszczalna. Ważne jest, aby nie była mocno zasadowa. Złym towarzystwem dla niej są rośliny, które posiadają płytki system korzeniowy i mogą podkradać jej wodę oraz składniki pokarmowe.
Sadzenie i początkowa pielęgnacja
Sam proces sadzenia runianki japońskiej nie jest trudny i niczym nie odbiega od sadzenia innych tego typu roślin. Ważne są jednak zabiegi przygotowawcze oraz pielęgnacyjne bezpośrednio po umieszczeniu sadzonki w odpowiednim miejscu. Rozpoczynamy od dokładnego pozbycia się wszystkich chwastów, które znajdują się na miejscu docelowym oraz dookoła niego. Kolejnym krokiem jest podział kępy jeżeli jest ona bardzo gęsta. W ten sposób jesteśmy w stanie uzyskać nawet kilka okazów jednocześnie. Bezpośrednio po zadołowaniu i zasypaniu ziemią, musi być obficie podlana i przez pierwsze miesiące staramy się utrzymywać umiarkowaną wilgotność gleby. W tym okresie jest ona najbardziej wrażliwa na niedobory wody. Po tym czasie staje się bardziej odporna, ale unikajmy całkowitego wyschnięcia ziemi.
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, runianka japońska charakteryzuje się bardzo szybkim rozrostem, jeżeli warunki ku temu sprzyjają. Powoduje to powstanie swego rodzaju darni, przesłaniającej całkowicie ziemię. Istnieje jednak sposób, aby temu zapobiec. Wyznaczamy teren, na którym ma ona pozostać i w jego granicach wkopujemy obrzeża betonowe, takie same, jakich używa się dla rozdzielenia chodnika od zieleni. Element ten będzie siedział w ziemi na tyle głęboko, aby skutecznie ograniczyć ekspansywność kłączy tego gatunku.
Runianka japońska - zdjęcie aniasyp1
Przycinanie
Przycinanie to zabieg, który ma na celu nadawanie naszym roślinom pożądanego kształtu oraz odpowiednie stymulowanie je do rozrostu. Nie inaczej jest i w tym przypadku. Podstawą jest wiosenne przycięcie wszystkich pędów, dzięki czemu nasz zielony dywanik się zagęści i zacznie intensywniej wzrastać. Jeżeli zbytnio zacznie się panoszyć, warto część roślin wykopać i posadzić w innym miejscu lub oddać znajomym. Okazy bez problemu ponownie zagospodarują sobie pustą przestrzeń.
Runianka japońska - zdjęcie allicja
Rozmnażanie
Istnieją dwa sposoby rozmnażania runianki japońskiej. Pierwszy z nich polega na pobieraniu szczepek z rośliny matecznej i ukorzenianiu ich w ziemi. Drugi natomiast ogranicza się do podziału kęp na mniejsze, jednak w tym przypadku musimy dysponować już dość rozrośniętymi okazami, a w naszej darni pozostają przynajmniej przez jakiś czas ubytki. Nie trzeba wykopywać naszych roślin i wystarczy w odpowiednim miejscu wbić szpadel, który skutecznie poprzecina podziemne kłącza i pozwoli nam wyciągnąć pojedynczą sadzonkę.
Runianka japońska - zdjęcie drewa5
Zastosowanie
Głównym, ale jednocześnie nie jedynym zastosowaniem tej rośliny jest obsadzanie płaskich powierzchni i zadarnianie ich. Bez problemu może stanowić zamiennik dla trawy, a jednocześnie z runianką japońską mamy znacznie mniej pracy - nie trzeba jej kosić. Z racji jej charakteru, a także dużej odporności na zanieczyszczenia z ulicy, czasami spotykana jest przy nowopowstałych budowlach, jako roślinne umocnienie nasypów.
Polecana jest przede wszystkim początkującym ogrodnikom oraz osobom, które nie mają zbyt wiele czasu na zajmowanie się swoim podwórkiem. Nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych, a jeżeli już jakieś wykonujemy, są one bardzo łatwe. Dodatkowo jest całkowicie odporna na mróz, dzięki czemu przetrwa nawet srogie zimy w naszym klimacie, bez specjalnego zabezpieczania jej.
Odmiany runianki
Runianka japońska spotykana jest w kilku odmianach, a najpopularniejsze z nich i najczęściej stosowane w naszym kraju to:
Green Carpet - odmiana dorastająca do maksymalnie 20 cm wysokości. Posiada ciemniejsze liście od pozostałych.
Variegata - charakterystyczne dla niej są białawe przebarwienia na brzegach liści, które wzbogacają wygląd rośliny. Odmiana te nie powinna być uprawiana w pełnym cieniu.
Bez wątpienia lista zalet runianki japońskiej jest znacznie dłuższa, niż lista wad. Nie powinniśmy mieć z nią problemów od samego momentu zakupu przez cały czas uprawy, a minimalny nasz udział w pielęgnacji sprawi, że roślina odwdzięczy się szybkim wzrostem, stwarzając gęstą darń. Niezależnie od odcieni zieleni, jakimi będą charakteryzowały się nasze sadzonki, ich liście zawsze wyglądają atrakcyjnie.
0 komentarzy