Róże pienne

• „Lady Rose” odmiana róży wielokwiatowej o łososioworóżowej barwie.
• „Abigaile” odmiana róży wielkokwiatowej o białych kwiatach z różowoczerwonym obrzeżem.
• „Sommerwind” odmiana o półpełnych różowych kwiatach. Pokrój korony kulisty.
• „Mariandel” odmiana róży rabatowej o czerwonych, pełnych kwiatach.
• „Bonica 82” odmiana róży rabatowej o niewielkich, pełnych kwiatach. Barwa kwiatów jasnoróżowa.

Obficie kwitnie, doskonale prezentując się w formie piennej.

• „Friesia” róża pienna o pięknych, cytrynowożółtych kwiatach, silnie pachnących. Drzewko o kulistym pokroju.

Na a podkładce o wysokości 140 cm doskonale sprawdzi się m.in.

• „Super Dorothy” odmiana pnąca, charakteryzująca się różowymi kwiatami, licznie skupionymi w kwiatostanach. Niezwykle malownicza odmiana róży, typowo kaskadowej.
• „Ice Lady” odmiana róży parkowej o pełnych, białych kwiatach, wytrzymała na mrozy.
• „Schneewittchen” odmiana bardzo ceniona. Białe kwiaty zdobią kulistą koronę.
• „Super Excelsa”  przepiękna odmiana róży pnącej o pełnych, amarantowych kwiatach, która należy szczepić na wyższych wysokościach, ze względu na zwieszające się pędy. Odmiana niezwykle malownicza.

Stanowisko i wymagania

Róże pienne sadzimy na stanowiskach słonecznych, osłoniętych przed wiatrem. Dobre podłoże to piaszczyste- gliniaste o dostatecznej ilości próchnicy. Umiarkowanie wilgotne, ale nie mokre oraz zasobne.

Róże pienne

Pielęgnacja róży piennej

Róże pienne najlepiej nabyć w okresie, kiedy najbardziej zachwycają, a więc w okresie letnim, podczas kwitnienia. Wybieramy rośliny zdrowe bez żadnych zmian chorobowych z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym oraz regularną koroną. 
Przed posadzeniem należy odpowiednio przygotować podłoże, a więc odchwaścić, głęboko przekopać w razie potrzeby wzbogacić kompostem bądź też materiałem zwiększającym przepuszczalność podłoża np. piasek, żwir itp.

Sadząc róże należy pamiętać o paliku, który jest nieodłącznym elementem róży piennej, zapobiegającym jej złamaniu. Przed posadzeniem pojemnik zanurzamy w wodzie do momentu aż przestaną ukazywać się pęcherzyki powietrza. Następnie roślinę z bryłą korzeniową umieszczamy w dołku na takiej samej głębokości na jakiej rosła w pojemniku. Na tym etapie umieszczamy także palik. Dołek powinien być około dwukrotnie większy niż bryła korzeniowa, a jego ściany zruszone. Na dno dołka dajemy żyźniejsze podłoże np. zmieszane z dobrze przerobionym kompostem. Następnie zasypujemy dołek, lekko ugniatamy, uważając aby nie uszkodzić korzeni. Po czym obficie podlewamy, uzupełniając braki podłoża. Aby roślinę łatwiej było podlewać, wokół niej zostawiamy tzw. misę, a więc wgłębienie. Róża powinna być solidnie przymocowana do palika. Następnie różę ściółkujemy, co ograniczy parowanie podłoża oraz ekspansję chwastów. Róż piennych nie poleca się sadzić jesienią, gdyż  mogą nie w pełni zaaklimatyzować się na nowym stanowisku, a i tak są wrażliwe na zbyt niskie temperatury.

W pierwszym roku po posadzeniu nie nawozimy rośliny, motywując ją do intensywniejszego zakorzenienia się w podłożu. W kolejnym roku nawożenie jest konieczne wczesną wiosną oraz na początku lata. Najlepiej stosować nawozy przeznaczone specjalnie dla róż, poza tym o wydłużonym działaniu, a więc dostarczającymi roślinie składników pokarmowych zgodnie z jej potrzebami.
W okresie wegetacji nie obędzie się także bez podlewania, zależnie od potrzeby, ochrony przed szkodnikami i chorobami, usuwaniem przekwitłych kwiatostanów, a także cięciem. Nie zapominajmy także o solidnym zabezpieczeniu róży piennej na okres zimy.

Jak ciąć różę pienną ?

Cięcie róży piennej przeprowadza się w okresie wiosennym. Zakres zabiegu należy dostosować do konkretnego drzewka, a konkretnie do odmiany róży, która została zaszczepiona na podkładce np. róże wielkokwiatowe oraz wielokwiatowe, charakteryzują się bardziej wzniesionymi pędami dlatego tniemy je każdego roku na wysokości do około 20- 30 cm, a wic zostawiamy kilka oczek. W przypadku drzewek kaskadowych, a więc o „płaczącym” pokroju zabieg cięcia ogranicza się do usuwania chorych, uszkodzonych, przemarzniętych pędów, z czasem najstarszych, a także zbyt długich.