Porzeczka czarna Ribes nigrum

Co dwa, a nawet trzy krzewy możemy zasilić obornikiem, jak również niezawodnym kompostem. Stosowanie takich nawozów organicznych wpłynie na uzyskanie żyznego podłoża a tym samym większych plonów. Pamiętajmy, że nawozy azotowe stosujemy wczesną wiosną, a fosforowe późną jesienią. Ponieważ porzeczka czarna lubi dość wilgotne podłoże, warto jest ściółkować krzewy. Poza ograniczeniem parowania ograniczą ekspansję chwastów.
   

Porzeczkę możemy rozmnożyć poprzez zdrewniałe sadzonki pobrane w okresie jesiennym. Wybieramy najsilniejsze pędy, które do wiosny najlepiej przechować w chłodnym, zabezpieczonym przed wysuszeniem miejscu. W tym wypadku sprawdzi się piwnica, jak również osłonięte od wiatru i lekko zacienione miejsce na zewnątrz. Aby pobrane pędy przetrwały do wiosny, powinniśmy zadołować najlepiej w piasku, który musimy utrzymywać w ciągłej wilgoci. Wczesną wiosną sadzonki długości około 20 cm wysadzamy do gruntu w taki sposób, aby na powierzchni widoczny był najwyższy pąk znajdujący się na sadzonce. W późniejszym czasie sadzonki powinny być odchwaszczane i podlewane w razie konieczności. Innym, bardzo skutecznym sposobem na rozmnażanie porzeczek są odkłady.    Decydując się na konkretną odmianę krzewu  dobierzmy ją uwzględniając m.in. porę dojrzewania, wytrzymałość na mróz, odporność na choroby oraz smak owoców. Odpowiednia analiza konkretnych odmian pozwoli na dobranie takiej odmiany, która sprawdzi się na przeznaczonym dla niej stanowisku. Do odmian, o których warto wspomnieć bez wątpienia, należy odmiana "Ojebyn" , która wykazuje mniejszą podatność na przemarzanie. Doskonała na działkę, odznaczająca się wczesnym i licznym owocowaniem. Analizując smak owoców, to zapewne wyczujemy, że nie mają one silnego aromatu, tak charakterystycznego dla czarnych porzeczek. Mniejszymi wymaganiami odznacza się niezawodna średnio wczesna "Titania" . Na przetwory na pewno nada się odm. "Ben Alder" , "Roodknop".
   

Ribes nigrum podatna jest na wielopąkowca porzeczkowego. Porażona roślina charakteryzuje się powiększonymi pąkami, których rozwój zostaje zahamowany i z czasem zasychają. Porażone pąki należy usuwać, a przy zaawansowanym porażeniu nawet całe pędy. Więdnięcie pojedynczych pędów może być spowodowane żerowaniem przeziernika porzeczkowego, a dokładnie jego larwy, która żeruje w pędzie drążąc w nim korytarz. Zaatakowane pędy należy wyciąć i spalić.
   

Z chorób na jakie mniej lub bardziej narażone są porzeczki czarne należy wymienić przede wszystkim amerykański mączniak agrestu objawiający się białawym nalotem na wierzchołkowych pędach. Porzeczka czarna dość często atakowana jest przez rewersję porzeczki. Jest to choroba wirusowa objawiająca się zmianami w kształcie liści, które stają się bardziej karłowate, węższe oraz mniej piłkowane.
   

Porzeczka czarna ze względu na  niewygórowane wymagania oraz nieocenione właściwości lecznicze, powinna na stałe zagościć na działkach a przetwory z niej nigdy nie zniknąć z domowej spiżarni. Jej owoce to samo zdrowie!