Pomidory w szklarni

Podlewanie i nawożenie

Po posadzeniu sadzonek pomidora na miejsce stałe rośliny intensywnie podlewamy, a przez kolejne dni skąpo, po to aby dobrze się ukorzeniły. Później przestrzegajmy zasady że pomidora najlepiej podlewać rzadko i obficie, a nie często i skąpo. Pomidory najwięcej wody potrzebują w okresie zawiązywania i dorastania owoców. Podczas podlewania uważajmy aby nie polewać woda liści i owoców, gdyż może to sprzyjać infekcjom. Pierwsze nawożenie wykonujemy 3 tygodnie po posadzeniu roślin. Najlepiej zastosować gotowe specjalistyczne nawozy do pomidorów i stosować je według zaleceń producenta. W początkowej fazie wzrostu pomidor będzie potrzebował dużo azotu do tworzenia zielonej masy – można mu go dostarczyć stosując saletrę amonową (dawki podane na opakowaniu). W trakcie intensywnego wzrostu będzie wzrastać zapotrzebowanie również na inne pierwiastki – najlepiej wtedy stosować uniwersalne nawozy do uprawy warzyw, np. azofoska, fructus, florovit i wiele innych. Optymalna  zawartość pierwiastków w glebie wynosi 90-120 N, 60-80 P, 200-250 K, 60-80 Mg oraz 1200-1500 Ca.

Pomidory w amatorskiej uprawie w szklarni dorastają nawet do 1,5 metra wysokości (niektóre odmiany szklarniowe nawet więcej), wymagają więc solidnego podparcia. Najczęściej stosuje się drewniane paliki lub pionowe sznury zamocowane do konstrukcji dachu szklarni. Rośliny podwiązujemy już po posadzeniu i systematycznie okręcamy  wokół podpór. Aby pomidor zachował odpowiedni pokrój i rodził jędrne i wybarwione owoce niezbędne będzie jego systematyczne prowadzenie na jeden pęd (rzadziej na dwa). W tym celu usuwamy wszystkie pędy boczne, które wyrastają z kątów liści! Usuwamy także dolne liście, gdy owoce najniższego grona będą miały 3 cm średnicy. Jednorazowo usuwamy jedynie 3-4 liście, a zabieg ten powtarzamy wielokrotnie wraz ze wzrostem rośliny i owocowaniem na coraz wyższych gronach. Stymuluje to pomidory do wzrostu i poprawia dojrzewanie owoców. Na 7 tygodni przed planowanym zakończeniem uprawy przeprowadzamy zabieg ogławiania – w tym celu usuwamy wierzchołek pędu głównego pozostawiając dwa do trzech liści nad ostatnim rozwiniętym kwiatostanem. Dzięki temu roślina nie będzie się już rozrastać a spożytkuje całą energię na „wyżywienie” wykształconych lecz jeszcze niedojrzałych owoców.

Pomidory w szklarni