Modrzew w ogrodzie

Z najciekawszych odmian dostępnych na rynku warto wymienić odmianę ‘Kórnik’ uzyskaną z modrzewia europejskiego. Tak jak większość odmian charakteryzuje się karłowatością, dlatego znajdzie zastosowanie także w niewielkich ogrodach. Ma bardzo małe przyrosty roczne i z czasem może osiągnąć około jednego metra średnicy. Przybiera kulisty, trochę płaskawy pokrój, dlatego też będzie stanowić ciekawy akcent przy kompozycjach z roślin iglastych. Najczęściej jest szczepiony na niskim pniu. Szczególnie dekoracyjne są odmiany modrzewia w formie zwisającej- parasolowatej. Przykładem takich odmian są Larix decidua  „Pendula’ oraz Larix kaempferi ‘Pendula’. Mrozoodporne o płaczącej formie tworzą bardzo ciekawe aranżacyjnie elementy kompozycji, zwłaszcza kobiercowych z wykorzystaniem roślin płożących- okrywowych. Są one szczepione na dość wysokim pniu, a różnią się przede wszystkim barwą. Odmiana uzyskana z modrzewia japońskiego ma zielono niebieskawą barwę igieł, wręcz do lekkiej szarości, natomiast odmiana uzyskana z modrzewia europejskiego zachwyci świeżością zieleni. Do rustykalnego ogrodu bez obaw można zaprosić odmianę modrzewia japońskiego o nazwie ‘Diana’. Jest to bardzo ciekawa odmiana o strzelistym pokroju z bardzo  nieregularnymi pędami, tak jakby powykręcanymi. Najpiękniej prezentuje się jako soliter. Do najmniejszych odmian modrzewia japońskiego zaliczymy odmianę ‘Wolterdingen’. Osiąga około pół metra wysokości o pokroju bardziej płaskokulistym, tak więc z pewnością można zaprosić ją do niewielkich kompozycji z wykorzystaniem roślin iglastych. Doskonale prezentować się będzie w otoczeniu wrzosów. Te połączenia najpełniej wydobywają piękno tej karłowej odmiany.    
   

Modrzew - zdjęcie Arietta

Modrzewie doskonale sprawdzą się jako pionowy element na każdej posesji. Są bardzie ciekawe ze względu  na pokrój, barwę, bardzo delikatne igły i wyjątkowe szyszki. Jesienią zachwycą złocistym przebarwieniem, nadając miejscu szczególnego klimatu. Mimo, że gubią igły to i tak zasługują na większe zainteresowanie. Bardzo wcześnie rozpoczynają wegetację, dlatego lepiej sadzić je jesienią, aby już od wczesnej wiosny mogły pokazać na co je stać. Ich szybkie przyrosty  sprawiły, że można się spotkać z formowanymi żywopłotami z wykorzystaniem tego rodzaju drzew. Tolerują cięcie, stają się zwarte, a poza tym są długowieczne. Należy tylko regularnie je przycinać!  Formy karłowe, warto zaprosić także na taras i urozmaicić kompozycje w kąciku wypoczynkowym. Przy uprawie pojemnikowej nie obędzie się bez okrycia pojemników na zimę. Mimo, że modrzewie charakteryzują się dostateczną mrozoodpornością, przy takiej uprawie korzenie są jednak bardziej narażone na przemarznięcie, więc trzeba owinąć pojemnik np. folią, słomą, styropianem itp.
   

Ze względu na możliwość zaatakowania modrzewia przez ochojnika świerkowo- modrzewiowego, stanowiącego poważne zagrożenie dla drzewa, najlepiej unikać bliskich nasadzeń świerka z modrzewiem. Obecność pasożyta objawia się pojawieniem tzw. galasów, a więc zgrubień na gałęziach. Te zgrubienia należy palić oraz skorzystać z oprysku odpowiednim środkiem nadającym się do zwalczania ochojników świerkowo- modrzewiowych.

Zdjęcie górne: LidkaB