Melisa lekarska - działanie, uprawa i zastosowanie

Tak jak wszystkie pachnące zioła melisa to roślina kochająca słońce. Musi rosnąć w pełnym słońcu! W przeciwnym wypadku jej pędy będą wybiegnięte, jasnozielone i bardzo gorzkie. Tylko w pełnym słońcu listki będą zawierać dużo olejków eterycznych. Najbardziej lubi żyzne, próchniczne gleby wapienne jednak równie dobrze będzie rosnąć w doniczce z uniwersalną ziemią ogrodniczą. Warto ją posadzić wśród innych ziół niedaleko domu, aby pachnące rośliny zawsze były pod ręką. Przed sadzeniem należy dobrze przekopać ziemię na głębokość 20 cm, usunąć resztki chwastów i kamienie. W razie potrzeby glebę mieszamy z ziemią kompostową aby wzbogacić ją w cenną próchnicę. Rośliny najlepiej sadzić w rzędach, co ułatwi nam późniejsze ich odchwaszczanie i podlewanie. Dodatkowo kilka razy w sezonie warto stosować nawożenie najlepiej biohumusem – naturalnym nawozem powstałym w wyniku działalności dżdżownic kalifornijskich. Jeśli grządki będą nadmiernie zachwaszczone, powinniśmy odchwaszczać je ręcznie, przy okazji będziemy spulchniać międzyrzędzia. Warto robić to regularnie, wtedy chwasty będą mniejszym problemem.

Melisa lekarska

Można ją uprawiać z nasion (wysiew do gruntu po 15 maja) lub z rozsady (wysiew do inspektu na początku kwietnia, na rozsadnik na przełomie kwietnia i maja). Rozsadę sadzimy na miejsce stałe dopiero pod koniec czerwca). Uwaga! Nasiona melisy są bardzo drobne. Można także rozmnażać ją wegetatywnie poprzez podział starszych, dobrze rozrośniętych kęp roślin. Melisa jest ziołem wieloletnim i będzie na jednym miejscu rosła przez kilka lat (zwykle 3-4 lata). Warto pamiętać, że pochodzi z terenów basenu Morza Śródziemnego jest więc wymagająca pod względem ciepła. Niestety często przemarza w zimie. Warto podstawę pędów zabezpieczyć przed zimą warstwą kory sosnowej lub torfu – to zapobiegnie przemarzaniu korzeni. Jeśli przemarznie część nadziemna to roślina bardzo szybko się zregeneruje z podziemnych rozłogów.

Pierwszy zbiór liści oraz całego ziela przeprowadzamy pod koniec sierpnia, w kolejnych latach zbiór możemy przeprowadzać dwukrotnie – pierwszy na przełomie czerwca i lipca, a drugi na przełomie sierpnia i września. Ścinamy całe kwitnące rośliny do wysokości 10 cm nad ziemią. Po ścięciu ziele wymaga szybkiego wysuszenia. Przeprowadzamy je w ciemnym, suchym i przewiewnym pomieszczeniu w temperaturze nie wyższej niż 35ºC (w wyższej temperaturze ulatniają się olejki eteryczne). Warto pamiętać, że olejek eteryczny znajduje się we włoskach gruczołowych, dlatego niewskazane jest nadmierne jej rozcieranie. Listki melisy można także zamrażać, doskonale nadaje się do tego pojemnik do kostek lodu.

Melisa lekarska