Wśród szkodników lasów świerkowych bez wątpienia należy uwzględnić niewielkiego, ale za to bardzo niszczycielskiego chrząszcza, kornika drukarza. Brak kontroli nad jego poczynaniami niesie spustoszenie i bez wątpienia należy zrobić wszystko, aby ratować świerkowy drzewostan, tym bardziej, że Ips typographus upodobał sobie starsze drzewa, zwłaszcza te których wiek przekracza 60- 80 lat.
Kornik drukarz – Ips typographus należy do kornikowatych Scolytinae , a więc podrodziny chrząszczy z ryjkowcowatych. Skupia ona liczne gatunki , charakteryzujące się niewielkimi rozmiarami- do 13 mm długości, walcowatym kształtem, które żerują głównie pod korą bądź w drewnie. Do kornikowatych należy także kornik ostrozębny (Ips acuminatus), kornik modrzewiowiec (Ips cembrae), kornik sześciozębny (Ips sexdentatus), kornik zrosłozębny (Ips duplicatus), kornik drukarczyk (Ips amitinus).
Ips typographus występuje w całej Europie oraz części Azji. W Polsce spotykany na terenie całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów górskich oraz nizinnych.
Kilka uwag o biologii szkodnika
Ciemnobrunatne korniki drukarze z rdzawym owłosieniem, tak jak wszystkie gatunki Scolytinae osiągają niewielkie rozmiary około 4- 5 mm długości. W fazie larwalnej beznogie, białe z ciemną głową. Poczwarka oraz owalne jaja także w barwie białej.
Miejscem żerowania szkodnika są zewnętrzne warstwy drewna, a więc łyko i miazga. Miazga (kambium) jest tkanką twórczą i odpowiada za wytwarzanie nowych słojów zarówno bielu jak i łyka. Natomiast łyko (floem) jest wewnętrzną warstwą kory odpowiadającą za przewodzenie związków organicznych, powstałych w procesie asymilacji z górnych partii drzewa w kierunku korzeni. W przypadku znaczącego naruszenia tych tkanek, dochodzi do zamierania drzew. Przy zmasowanym ataku korników drzewo nie ma szans i mimo początkowej obrony przegrywa walkę.
Kornik drukarz żeruje przede żeruje przede wszystkim na świerku, ale można go spotkać także na sośnie, modrzewiu.
Owady dorosłe zimują pod korą, a także w ściółce. Czasami mogą zimować także larwy bądź poczwarki. Ciepła i sucha wiosna sprzyja masowym wylotom kornika drukarza tzw. rójka. Przypada ona na okres kwietnia i maja, zależnie od warunków pogodowych. Szkodniki zasiedlają przede wszystkim osłabione drzewa, a także nieokorowane wywroty. Przy gradacji, atakowane są także zdrowe drzewostany.
Samiec wygryza pod korą komory godowe (lęgowe) do których zwabiane są samice (około 2- 3). Po zapłodnieniu, samice drążą korytarze macierzyste w których składają do kilkudziesięciu jaj. Wylęgłe larwy drążą korytarze w łyku i w ciągu miesiąca dochodzi do ich przepoczwarzenia w owada dorosłego. Następuje to we wcześniej wygryzionej jamie tzw. kolebce. Po przepoczwarzeniu następuje żerowanie uzupełniające. Trwa ono krótko i już w lipcu ma miejsce drugi wylot szkodnika, którego konsekwencją jest drugie pokolenie szkodnika.
0 komentarzy