Podłoże
Pod uprawę koniczyny białej należy przeznaczyć miejsce z glebą średnio żyzną, wilgotną, najlepiej piaszczysto-gliniastą zasobną w wapń i azot, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Na podłożu zbyt żyznym uzyskuje się większy przyrost masy zielonej kosztem kwitnienia, o czym należy pamiętać planując plantację nasienną.
Koniczyna biała
Siew i pielęgnacja
Wysiew rozpoczynamy wczesną wiosną, w marcu-kwietniu. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje dużo światła w początkowej fazie wzrostu. Siejemy na głębokość nie większą niż 1 cm w rzędy co 30 cm. Zagęszczenie roślin powinno wynosić około 500-700 roślin na 1m2. Ponieważ czysta plantacja koniczyny białej może szybko ulegać zachwaszczeniu, polecanym sposobem na pozbycie się chwastów jest oprysk herbicydem, np. Lentagran 45 WP
Do celów leczniczych pozyskuje się kwitnące główki bez szypułek (Flos Trifolii albi). Zbiór wykonujemy w słoneczne dni; w każdej główce powinno być rozwiniętych nie więcej niż 1/3 pojedynczych kwiatów. Zebrane kwiatostany rozkłada się płasko w ciepłym, zacienionym i przewiewnym miejscu. Temperatura podczas suszenie nie powinna być wyższa niż 35°C.
Polecane odmiany: Astra, Brda, Cyma, Dara, Lirepa, Perła, Rawo, Riesling, Romena, Sonja, Tasman, Wota
Łukasz Skop
Bibliografia:
Koniczyny, S. Starzycki, PWRiL, Warszawa 1981
Wybór koniczyny, E. Gaweł
Pastwisko z koniczyną, J. Broniarz [w:] Farmer 07/2006
Miododajne rośliny lecznicze – motylkowate drobnonasienne, M. Sikora
0 komentarzy