Kapusta pekińska to popularne warzywo, powszechnie wykorzystywane w kuchni, jednak już nie tak popularne w uprawie, zwłaszcza amatorskiej. Taka sytuacja wynika z faktu, że uprawa kapusty pekińskiej nie jest tak łatwa jak np. marchwi, pietruszki czy też buraków ćwikłowych. Aby osiągnąć sukces w jej uprawie należy zapoznać się z jej podstawowymi zasadami, tylko wówczas jest szansa na surówkę z kapusty pekińskiej, pochodzącej z własnego ogródka. W niniejszym opracowaniu, postaram się przybliżyć zagadnienia związane z jej uprawą.
Kilka uwag o rodzaju
Kapusta pekińska (Brassica pekinensis) jest przedstawicielką rodzaju Brassica, zaliczanego do rodziny kapustowatych ( dawniej krzyżowych)- Brassicaceae. Wspomniany rodzaj obejmuje liczne gatunki, z których największe znaczenie odgrywa Brassica oleracea, a więc kapusta głowiasta. Występuje ona w licznych odmianach botanicznych.
Wybrani przedstawiciele Brassica oleracea
Kapusta głowiasta (Brassica oleracea L. var. capitata)
Kapusta brukselska (Brassica oleracea L. var. gemmifera)
Kalafior (Brassica oleracea L. var. botrytis)
Kalarepa (Brassica oleracea L. var. gongylodes)
Brokuł (Brassica oleracea L. var. italica)
Kapusta włoska (Brassica oleracea L. var. sabauda)
Jarmuż (Brassica oleracea L. var. sabellica)
Tytułowa kapusta pekińska wywodzi się od kapusty właściwej (Brassica rapa), a więc innego gatunku niż wspomniane powyżej warzywa. Kapusta pekińska (Brassica pekinensis) pochodzi z Azji.
Budowa
Brassica pekinensis charakteryzuje się oryginalną budową. Owalne liście tworzą mniej lub bardziej zwartą, zależnie od odmiany beczkowatą bądź bardziej wydłużoną główkę. Liście pomarszczone, zielone do kremowo- żółtych, wewnątrz główki jaśniejsze, osadzone na krótkich ogonkach, a te na krótkiej łodydze. Wysokość najbardziej wydłużonych odmian, może osiągnąć do około 40- 50 cm. Tradycyjne formy są dużo krótsze. System korzeniowy jest słabo rozwinięty i podatny na uszkodzenia.
Czy wiesz że …
Kapusta pekińska jest rośliną dnia długiego, której kwitnieniu sprzyja długi dzień, a także niższa temperatura. Warto o tym pamiętać i dostosować termin jej uprawy do jej biologii. Zdecydowanie lepiej uprawiać ją gdy dzień jest krótszy gdyż ograniczymy wówczas prawdopodobieństwo wytworzenia wysokiego pędu kwiatostanowego, kosztem zawiązania główki dla której jest uprawiana.
Wymagania klimatyczno- glebowe
Uwzględniając kwestie poruszone powyżej („Czy wiesz że…”) optymalnym terminem rozpoczęcia uprawy kapusty pekińskiej w ogrodzie warzywnym jest wczesne lato (lipiec). Oczywiście termin uprawy należy dostosować do nabytej odmiany, które różnią się długością okresu wegetacyjnego, a więc i terminem uzyskania roślin nadających się do zbioru.
Kapusta pekińska wymaga odpowiednich warunków klimatyczno- glebowych. Prawidłowy wzrost warzywa następuje wówczas, gdy dzień jest krótszy, a temperatura wraz z rozwojem roślin ulega obniżeniu. Niewłaściwe warunki uprawy kapusty pekińskiej mogą doprowadzić do wytworzenia kwiatostanu.
Stanowisko uprawy powinno być zaciszne oraz słoneczne. Temperatura w początkowym okresie, powinna wynosić około 20°C, a w okresie zawiązywania główki być niższa, wynosząc około 15°C. W okresie końcowym uprawy kapusty pekińskiej, temperatura może być niższa o kilka stopni. Warto pamiętać, ze warzywo jest tolerancyjne pod względem spadków temperatury, nawet do kilku stopni poniżej zera, a nawet jeszcze niżej, przy czym spadki temperatury nie mogą charakteryzować się stałością. Poddanie warzywa na dłuższe działanie niskich temperatur obniża jakość zbiorów oraz długość okresu ich przechowywania.
Gleba powinna charakteryzować się dużym udziałem próchnicy, być zasobną w składniki pokarmowe oraz dostatecznie wilgotną, a przy tym przepuszczalną. Oczywiście zbyt przepuszczalne oraz za ciężkie gleby nie nadają się do uprawy kapusty pekińskiej. Odczyn podłoża powinien wynieść około 6,5 i 7,5 pH. Glebę należy utrzymywać w należytej kulturze.
Kapusta pekińska
Uprawa i pielęgnacja
W uprawie kapusty pekińskiej należy zwrócić uwagę na zmianowanie. Kapustę pekińską sadzimy nie częściej niż co 4- 5 lat na danym stanowisku. Unikamy towarzystwa roślin krzyżowych, które zwiększają prawdopodobieństwo porażenia przez choroby, charakterystyczne dla tej grupy roślin. Szczególnie niebezpieczną chorobą jest kiła kapusty.
Kapustę można uprawiać po takich roślinach jak np. cebula, groch, fasola, ziemniaki, sałata, pomidory, marchew, zboża, ogórki.
Metody uprawy
Ze względu na określoną biologię warzywa, najlepszym okresem do rozpoczęcia uprawy, co zostało już wspomniane jest lipiec- uprawa na zbiór jesienny. Oczywiście możliwe jest uprawa na wcześniejszy zbiór, ale jest ona obarczona większym ryzykiem i rośliny są bardziej podatne np. na zawiązywanie kwiatostanów, a także ograniczone zawiązywanie główek bądź zawiązywanie główek gorszej jakości.
Kapustę pekińską można uprawiać z rozsady bądź z siewu. Ze względu na słaby system korzeniowy, najlepiej nasiona wysiać bezpośrednio w prawidłowo przygotowane podłoże bądź też uprawiać z rozsady, ale doniczkowej. Oczywiście możliwa jest także uprawa w szklarniach, zwłaszcza profesjonalnych, które pozwalają uzyskać warzywo już w okresie wiosennym.
Rozsadę jak i siew na zbiór jesienny należy przygotować w lipcu. Aby uzyskać silniejsze rośliny, kapustę pekińską lepiej uzyskać z nasion wysiewanych bezpośrednio w grunt. Nasiona można wysiewać różnie np. rzędowo, gniazdowo czy też punktowo. Rzędy pomiędzy roślinami powinny mieć szerokość do około 50 cm, a między roślinami około 30- 40 cm. W przypadku siewu grupowego niezbędna jest przerywka roślin. Głębokość siewu 1- 2 cm. Po kilku dniach od siewu powinny ukazać się młode rośliny.
Przygotowanie podłoża
Podłoże powinno być utrzymane w należytej kulturze, zgodnie z potrzebami roślin oraz według zasad o których już wcześniej wspomniałem .
Kapusta pekińska
Podlewanie
Jednym z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych warzyw również kapusty pekińskiej jest podlewanie. Prawidłowa ilość dostarczonej wodny jest kluczowa i decyduje także o ilości i jakości plonu. Kapusta pekińska wymaga dużych ilości wody zwłaszcza w okresie zawiązywania główek. Prawidłowo przygotowane podłoże, bogate w próchnicę, charakteryzuje się przyjazną roślinie strukturą, ponieważ nie dość że „oddycha” to jeszcze ma większe możliwości absorpcyjne (magazynowania) wody, a także nie jest narażona na znaczące wypłukiwanie składników odżywczych z podłoża.
Intensywność podlewania należy dostosować do panujących warunków, pamiętając przy tym, że nie tylko braki wody są zagrożeniem dla warzywa, ale także jej nadmiar.
0 komentarzy