Judaszowiec

Rodzaj Cercis obejmuje kilka gatunków występujących w cieplejszych regionach m.in. w Azji, Europie oraz Ameryce. Są to drzewa i krzewy o sezonowym ulistnieniu i bardzo dekoracyjnych kwiatach, stanowiących podstawę ich estetycznego wyglądu. W Polsce uprawiany jest przede wszystkim Cercis siliquastrum, a więc judaszowiec południowy, spotykany przede wszystkim  w ogrodach botanicznych, arboretach. Innym ciekawym gatunkiem jest judaszowiec amerykański Cercis canadensis oraz judaszowiec chiński Cercis chinensis.
   

Judaszowiec w zróżnicowanych gatunkach należy do jednych z najpiękniejszych drzew i krzewów. Ich wyjątkowość wynika przede wszystkim z ukazywania się kwiatów nie tylko na pędach, ale także na grubych konarach oraz pniu. Tego rodzaju zjawisko nazywane jest kauliflorią. Niestety w naszym klimacie problemem jest ich mrozoodporność, która jest ograniczona i trzeba roślinie zapewnić jak najbliższe naturalnym warunki oraz unikać wietrznych i mroźnych stanowisk.
   

Cercis siliquastrum porastając ciepłe rejony na południu Europy osiąga spore rozmiary- krzewy dochodzą do 6 m wysokości, a wielopienne drzewka przekraczają 10 m wysokości. W naszym klimacie osiągają niższe rozmiary i przede wszystkim występują w formie krzewu. Motylkowe kwiaty w barwie purpurowo czerwonej, zebrane w wiązki wyglądają pięknie, tym bardziej, że rozwijają się już w kwietniu, kiedy jeszcze nie zdążyły rozwinąć się liście. Liście judaszowca są pojedyncze, ustawione skrętolegle, lekko okrągławe z przypominającą serce nasadą. Są szczególnie dekoracyjne w okresie jesieni, kiedy pokrywają się słoneczną żółcią i stają się uzupełnieniem pyszniących się w ogrodzie rabat. Jako, że roślina należy do rodziny roślin strąkowych, nie ma co się dziwić, że jego owoce mają postać płaskich, kilkunasiennych strąków, dochodzących do kilkunastu centymetrów długości. W naszym klimacie zazwyczaj się nie zawiązują. Większą wytrzymałością na mróz wykaże się z pewnością judaszowiec kanadyjski, zwany amerykańskim Cercis canadensis. W Polsce rzadko spotykany. W ostatnim  czasie coraz częściej możemy go podziwiać w ogrodach przydomowych. Doczekał się wielu odmian, tak więc jest w czym wybierać. Jego naturalne siedliska występują w Ameryce Północnej. Z odmian Cercis canadensis warto wymienić ‘Forest Pansy’, charakteryzującą się ciemnoróżowymi liśćmi oraz różowymi kwiatami, ukazującymi się w maju, razem z liśćmi. Odmiana ‘Covey’ jest bardzo oryginalna o płaczącym pokroju, natomiast ‘Oklachoma’ kwitnie w pięknej barwie wina, a ‘Alba’ na biało. Ciekawym gatunkiem jest także Cercis chinensis występujący w Azji oraz w niektórych częściach Europy. W odpowiednich warunkach osiąga kilkanaście metrów wysokości, ale w naszym, chłodniejszym  klimacie może osiągnąć około kilka metrów wysokości. Kwiaty ukazują się tak jak w przypadku poprzednich gatunków w kwietniu- maju i mogą utrzymywać się do około 3 tygodni. Bardziej wrażliwy na ujemne temperatury.