Jemioła

Usuwanie jemioły

Jemioła jest półpasożytem, dlatego jej zbytnie rozprzestrzenienie na jednym drzewie nie jest wskazane. Nadmierna ilość jemioły może łatwo pozbawić drzewo-gospodarza wody i składników odżywczych. Aby zapobiec obumieraniu drzewa należy usunąć młode roślinki jemioły, wycinając je tak głęboko, jak to możliwe. Miejsce, na którym rosła usunięta jemioła, powinno się posmarować maścią.

Jemioła

Zbiory

Jemiołę wykorzystywaną w celach leczniczych zbiera się w okresie zimowym (od późnej jesieni do wczesnej wiosny). Do zbioru jemioły powinno się używać długiego kija z sekatorem. Raczej nie stosuje się drabiny, ponieważ jemioła rośnie na wysokich partiach drzew i trudno się do niej dostać z narzędziami do obcinania pędów. Najlepiej wybierać te pędy, które nie przekroczyły 0,5 cm. Po zebraniu suszy się je w przewiewnym pomieszczeniu o temperaturze pokojowej. Zioła muszą być przechowywane w miejscach suchych i z dostępem do powietrza, np. w  wiklinowych koszyczkach albo przepuszczalnych woreczkach.

Jemioła jest stosowana w leczeniu nadciśnienia, miażdżycy, kołataniu serca, stanów zapalnych kręgosłupa i stawów. Podawana jest także kobietom w okresie menopauzy przy silnych krwawieniach menstruacyjnych. Najnowsze badania wykazują, że jemioła wspomaga leczenie nowotworów, jednak do tej pory brak niezbitych dowodów potwierdzających tę hipotezę. Ponadto, jemiołę wykorzystuje się jako środek moczopędny, lek uspokajający, przeciwzapalny i rozkurczowy. Samodzielnie można przygotowywać napary z suszu jemioły: wystarczą 2 łyżki suszu zalane szklanką chłodnej, przegotowanej wody. Miksturę należy odstawić na noc i rano po przecedzeniu jest gotowa do picia. Uwaga! Przedawkowanie jemioły może wywołać niepożądane skutki takie jak wymioty, kolki, majaki i biegunki. Przed spożyciem leku należy skonsultować się z lekarzem.

Jemioła