Groszek cukrowy

Zasobna gleba nie wymaga nawożenia, jednak przed wysiewem groszku można zastosować nawóz nisko azotowy z dodatkiem molibdenu. Groszek nie wymaga dużej ilości azotu, ponieważ sam wykazuje zdolność wiązania tego pierwiastka z powietrza, natomiast molibden jest bardzo pomocny w wchłanianiu azotu. Oprócz nawożenia gleby powinno stosować się preparaty przeciwko szkodnikom takim jak pachówka strąkóweczka, mszyce, miniarki, dzióbeczek bobowiec, paciornica grochowianka, strąkowiec grochowy, wciornastek grochowiec i oprzędzik pręgowany. Ze względu na szkodniki grochu nie powinno się sadzić w tym samym miejscu przez 4 lata.

Groszek cukrowy

Zbiór i przechowywanie

Groszek należy zrywać ostrożnie, ponieważ strąki są bardzo delikatne i łatwo je uszkodzić. Powinno się je zrywać, kiedy zrobią się płaskie i nasiona nie będą duże i wyrośnięte. Młody groszek zachowuje najsłodszy smak zjadany w całości, jeżeli jednak strąki będą twarde i grube oznacza to, że groszek jest już zbyt dojrzały i do spożycia nadają się tylko nasiona. Ważne jest, żeby nie zrywać dużej ilości groszku, ale tylko tyle ile chcemy zjeść w danym momencie. Groszek po zebraniu z dnia na dzień staje się mniej słodki i traci swoje wartości odżywcze. Najlepiej jest spożywać groszek najpóźniej kilka godzin po zebraniu, jednak jeśli zdarzyło nam go nazrywać więcej, możemy przechować nasiona w zamrażarce przez kilka miesięcy albo całe strąki z nasionami na parę dni w lodówce.

Przygotowywanie groszku cukrowego do spożycia jest bardzo łatwe. Starczy uciąć końcówki strąków i zdjąć grube włókno. W takiej postaci jest gotowy do spożycia i można go gotować na dużym ogniu na półtwardo albo na małym ogniu na miękko. Strączki nie stracą swojego zielonego koloru, jeżeli podczas gotowania dodamy odrobinę kwasku cytrynowego lub octu. Gotowany groszek może być spożywany w różnych postaciach, jednak najbardziej zdrowy jest spożywany na surowo.

Groszek cukrowy