Gdy chcemy nadać potrawie „charakteru” idealny jest cząber. Mdłemu jedzeniu przywróci on smak. Jego liście są gorzkawe, mają pikantny smak.
Cząber jest rośliną jednoroczną. Dorasta do około trzydziestu centymetrów. Kwitnie w kolorach niebieskim, białym lub jasnoczerwonym. Kwiatuszki mają kształt dzwoneczków.
Zioła możemy używać zarówno świeżego jak i suszonego. Roślina ma korzenny smak podobny do pieprzu.
Uprawa Cząbru
Stanowisko – Słoneczne, osłonięte od wiatru.
Podłoże – Gleba żyzna, próchniczna oraz przepuszczalna. Powinna być zasobna w wapń.
Rozmnażanie – Nasiona sieje się do doniczek w okresie od kwietnia do pierwszych dni maja. Natomiast na przełomie maja i czerwca sadzimy wyhodowaną sadzonkę do gruntu.
Wzrost – Roślina ma długość około dwudziestu pięciu centymetrów.
Zbiór roślin – Odbywa się w lipcu, gdy cząber zaczyna kwitnąć. Roślinę ścinamy około siedmiu centymetrów nad ziemią. Zioło szybko odrasta, dlatego powtórny zbiór może się odbyć już we wrześniu.
Zabiegi pielęgnacyjne
Należy spulchniać i odchwaszczać glebę, a także podlewać ją podczas suchych dni. Roślinę suszymy w temperaturze nie wyższej niż trzydzieści pięć stopni. Cząber nie lubi przesadzania.
Zastosowanie
Przyprawę można, także uprawiać w doniczce na słonecznym parapecie.
Cząber dodawany jest do mięs, ryb, serów żółtych czy potraw z fasoli. Do dań gotowanych, dodajemy przyprawę pod koniec gotowania. Cząber poprawia smak zup, między innymi grochówki.
Zioło dodaje się, także do sałatek, dziczyzny, grzybów czy sosów, (na przykład: pomidorowych, grzybowych, śmietankowych).
Cząber pomaga przy braku apetytu, wzdęciach jelit. Poza tym działa przeciwbiegunkowo oraz przeciwzapalnie, a także przeciwkaszlowo, bakteriobójczo i moczopędnie.
Agnieszka Krakowiak
0 komentarzy