Pordzewiacz śliwowy - Aculus fockeui Nal. Et Trt.

Opis:

Aculus fockeui Nal. Et Trt. pospolicie występuje w rejonie upraw śliw, zwłaszcza na Podkarpaciu. Roztocze o wrzecionowatym ciele, o słomkowej barwie osiągający około 0,17 mm. Jaja w kształcie poduszki a nimfa podobna do dorosłego szpeciela osiągająca około 0,1 mm. Okres zimy przechodzą wyłącznie samice, które ten okres spędzają pod zewnętrznymi łuskami pąków liściowych, jak również w spękanej korze. Okres zimy to trudny czas dla pordzewiaczy śliwowych, śmiertelność w tym czasie dochodzi do 70%. W okresie wiosennym, gdy pąki budzą się do życia, roztocze przechodzą na rozwijające się pąki i liście. Samice składają jaja u nasady ogonków liściowych, pędach, spodniej stronie liści w pobliżu nerwów. W ciągu roku może rozwinąć się nawet do 11 pokoleń.

Objawy:

Żerowanie tych roztoczy objawia się pojawieniem się początkowo małych a z czasem powiększających się żółtych plam, które z czasem „rdzewieją” w wyniku, czego liście uzyskują marmurkowaty wygląd. Z czasem liście marszczą się, stają się kruche, nerwy liściowe ulegają pogrubieniu, następuje zahamowanie wzrostu krótkopędów a rozwijające się na nich liście układają się rozetowo.

Zwalczanie:

Opryskać należy w fazie między zielonym a białym pąkiem. Zabieg powtórzyć do dwóch razy co 14 dni. Odpowiednie środki to: Danadim 400 EC, Dimezyl 400 EC, Omite 30 WP, Omite 570 EW.

Zródło wiedzy:

Opracowano na podstawie: Zarys nauki o szkodnikach roślin, red. R. Miętkiewski, Siedlce 1998 Zalecenia Ochrony Roślin na lata 2008/2009 część III, Instytut Ochrony Roślin (Zakład Upowszechniania, Wydawnictw i Współpracy z Zagranicą), Poznań 2008

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Captcha