Opis:
Miodówka należy do pluskwiaków równoskrzydłych. Dorosłe osobniki posiadają dwie pary błoniastych skrzydeł, złożonych daszkowato wzdłuż ciała. Warto zaznaczyć, iż pomiędzy formą zimową i letnią istnieją pewne różnice w morfologii. Formy zimowe osiągają długość 2-3 mm i ostatecznie przybierają barwę żółtobrązową. Dorosłe owady zimują m.in. w spękanej korze drzew, zeschłych liściach. Wczesną wiosną (koniec lutego-marzec) przy odpowiedniej temperaturze miodówki opuszczają miejsce zimowania i rozpoczynają żerowanie na młodych pędach. Samice składają jaja zanim jeszcze dojdzie do pękania pąków. Złożone jaja łatwo zauważyć, na gałązkach, dolnej stronie liści i szypułkach kwiatowych. Jaja mają owalny kształt i są zwężone z jednej stronie o barwie żółtej bądź pomarańczowej z dwoma wyrostkami na szczycie i u podstawy. Larwy pojawiają się w okresie pękania pąków i żerują w miejscu swego wylęgu. Starsze larwy przed przepoczwarzeniem intensywniej żerują na młodych pędach gruszy.
Objawy:
Miodówka gruszowa plamista, poraża wyłącznie grusze, a zagrożeniem są przede wszystkim larwy, które wysysają soki z paków, liści i zawiązków owoców. Ich żerowanie, powoduje osłabienie procesu asymilacji i w konsekwencji doprowadza do opadania liści.
Zwalczanie:
Zabieg należy wykonać tuż przed kwitnieniem, drugi zaraz po kwitnieniu i w razie potrzeby kolejny pod koniec czerwca. Do cieczy użytkowej należy koniecznie dodać zwilżacza. Rośliny pokryte rosą miodową zabieg należy wykonać pod wieczór. Z środków chemicznych warto zastosować m.in. Actara 25 WG, Dimilin 25 WP, Mospilan 20 SP, Kimon 100 EC.
Zródło wiedzy:
Opracowano na podstawie: Zarys nauki o szkodnikach roślin, red. R. Miętkiewski, Siedlce 1998 Zalecenia Ochrony Roślin na lata 2008/2009 część III, Instytut Ochrony Roślin (Zakład Upowszechniania, Wydawnictw i Współpracy z Zagranicą), Poznań 2008
0 komentarzy