Przyjmuję to co niesie dzień...
bo cóż innego pragnąć mogę,
gdy umysł śni o lepszych dniach -
los zmienia każdą moją drogę.
Więc nie ma co w zamysłów nić 
wciąż zaplątywać się niezmiennie,
wycisnąć z życia co się da -
powoli, cicho lecz codziennie.
I cieszyć się maleńką skrą
kiedy nie można mieć ogniska,
nie zawsze szczęściem pełny trzos,
gdy tak dogłębnie spojrzeć...z bliska.
6 komentarzy
Dodał: asinek 2011-01-28 12:33
Bardzo ładny wiersz...zadumalam sie... a na fotce plątanina naszych codzeinnych mysli;)
Dodał: krab42 2011-02-14 00:18
Nie wierzę, że poddajesz się losowi. Już samo 'wyciskanie z życia co się da/ powoli, cicho lecz codziennie' to to samo, co kropla skałę drąży, lub... małymi kroczkami a do celu! Optymistyczne to samo przez się! A tak na marginesie - skąd u Ciebie taka melancholia? Zdolna jesteś!!! Pozdrawiam
Dodał: 2012-02-23 09:22
Jestem pod wrażeniem!!Pięknie!Zadumałam się w ten szary i deszczowy dzień.....
Dodał: panka 2012-05-12 12:46
Teresko, uwielbiam Twój blog. Zaglądam tu często i chociaż już prawie znam wszystko na pamięć, czytam, czytam, czytam.Piękne , proszę o więcej:) Pozdrawiam serdecznie :)
Dodał: megan51 2014-05-08 22:47
Weszlam tu po raz pierwszy i zamyslilam sie tak slowa potrafia dac do myslenia.Pozdrawiam milutko .
Dodał: irakar 2016-02-15 22:38
Nie zdążyłam... teraz rozmyślam nad marnością żywota. Żałuję, że nie mogę powiedzieć Tereniu jak bardzo wzruszyły mnie Twoje wiersze. Będę pamiętać.