Uprawa szparagów

Uprawa szparagów

Skomentuj artykuł

Szparag lekarski (Asparagus officinalis) należy do rodziny szparagowatych. W Polsce mniej popularny, a na świecie znany już od czasów starożytnych, kiedy znalazł się w jadłospisie Egipcjan oraz Rzymian. Z czasem jego właściwości smakowe doceniono także w Europie.  W początkowym okresie ceniony był przede wszystkim za właściwości lecznicze. W naszym kraju warzywo znane od ponad 200 lat, jednak nie zyskało aż tak wielkiej popularności jak np. na Zachodzie. Większość zbiorów uzyskiwanych na większych plantacjach jest eksportowana za granicę- głównie do Niemiec.
   

Naturalne siedliska byliny znajdują się w obszarze Morza Śródziemnego oraz  w Afryce i Azji. Nawet w Polsce w niektórych regionach możemy spotkać się z dziko rosnącym reprezentantem szparagów. Roślina składa się z części nadziemnej i podziemnej. Część podziemna jest bardzo rozgałęziona i rozbudowana. System korzeniowy może sięgać nawet kilku metrów w głąb podłoża. Część nadziemną stanowią nagie pędy, silnie rozgałęzione w wyższych partiach rośliny. Szparag może osiągać nawet do 1,5 m wysokości. Kwiaty niepozorne , bardziej wyraziste są owoce w postaci czerwonych jagód.
   

Ponieważ szparagi nie należą do pospolitych warzyw może pojawić się problem z ich dostępnością.
   

Warto zwrócić uwagę na jego właściwości odżywcze i lecznicze, które przemawiają za tym, aby szparag zyskał większe uznanie i został bardziej rozpowszechniony, również w uprawie amatorskiej. Charakteryzuje się niską kalorycznością- 100 g zawiera niewiele ponad 20 kcal. Zawiera witaminę B1, B2, C, A i K. Poza tym zawiera także  sód, potas, wapń, magnez fosfor, selen, chlor, miedź, magnez, a nawet jod. Należy przyznać, że zasobność szparagów w składniki mineralne jest znacząca i z pewnością dobroczynnie wpływa na organizm człowieka. Ze względu na składniki mineralne oraz substancje czynne szparagi posiadają także właściwości lecznicze- dawniej  wykorzystywane powszechnie, a obecnie raczej zapomniane w naszym kraju. Bylina wykazuje dobroczynny wpływ na organizm człowieka dzięki swoim właściwościom przeczyszczającym oraz lekko moczopędnym. Zawartość w korzeniach asparaginy powoduje spadek ciśnienia. Ze względu na obecność w roślinie związków purynowych nie zaleca się jej spożywania osobom cierpiącym na skazę moczową, a więc dnę. Ze względu na dużą zawartość kwasu foliowego oraz witaminy C doskonałe także dla kobiet w ciąży. Poprzez obecność kwasu siarkowego sprawia, że obecny w pokarmach wapń staje się mało przyswajalny.
   

Podejmując się uprawy szparagów należy pamiętać, że jest to pracochłonne zajęcie oraz dość kosztowne. Jednak raz założona szparagarnia, przy odpowiedniej pielęgnacji może posłużyć przez wiele lat. Aby szparagi dobrze rosły i plonowały należy zapewnić im ciepłe warunki. Potrzebują słonecznej wystawy oraz zacisznych stanowisk. Gleba powinna być zasobna w wapń, przepuszczalna, próchnicza oraz głęboko uprawiona. W pochmurne i zimne lata szparagi mają ograniczony wzrost, a warzywa charakteryzują się o wiele gorszym smakiem. Możemy rozróżnić dwa rodzaje szparagów uzyskiwanych w uprawie- białe i zielone. Szparagi białe to te wyrosłe w ziemi, natomiast zielone, delikatniejsze to wypustki ukazujące się ponad ziemią.
   

czytaj dalej...

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Zobacz także