Szpinak nowozelandzki (Tetragonia tetragonioides)

Szpinak nowozelandzki (Tetragonia tetragonioides)

Skomentuj artykuł

Szpinak nowozelandzki znany jest także, jako trętwian czterorożny. Powszechnie nazywany jest szpinakiem ze względu na podobny smak i teksturę liści. Pochodzi jednak z zupełnie odrębnej rodziny roślin pryszczyrnicowatych, a spośród nich niekiedy wyodrębniana jest osobna rodzina trętwianowatych. Trętwian może być uprawiany w ciepłym okresie roku, w którym zwykły szpinak będzie wybijał w pędy kwiatowe. Warzywo to jest idealnym świeżym dodatkiem do posiłków lub gotowany i spożywany w zastępstwie szpinaku. Jego szczególną zaletą jest to,  że jest on mało kaloryczny i zawiera wiele wartościowych składników odżywczych. Jest rośliną rodzimą w Nowej Zelandii, na Tasmanii oraz na obszarze południowej i zachodniej Australii. Zwleczony na tereny Ameryki Południowej i wschodniej Azji.

Charakterystyka

Szpinak nowozelandzki jest rośliną wieloletnią, uprawianą jako jednoroczna. Jest to niska płożąca roślina zielna, wytwarzająca miękkie, rozgałęzione pędy. Mogą one osiągać metr długości i rozprzestrzeniać się tworząc gęsty dywan na powierzchni kilku metrów. Liście trójkątnego kształtu o jasnozielonej barwie przypominają liście zwykłego szpinaku, są jednak mniejsze, mogą mieć 2-4 cm długości. Są grube i soczyste, pokrywają je małe brodawki. Kwiaty są małe i żółte, po przekwitnięciu wytwarza drobne, twarde, pokryte małymi rogami nasiona.

Wymagania

Szpinak nowozelandzki należy sadzić na stanowisku słonecznym, gdyż nie jest odporny na niskie temperatury. Niektóre odmiany ozime mogą  charakteryzować się mniejszą odpornością na mróz, dlatego też należy dla nich wybierać miejsca osłonięte od wiatru i w razie potrzeby okrywać przed zimą. Roślina toleruje szeroki zakres warunków glebowych, preferuje jednak piaszczysto-gliniaste, dobrze odsączone podłoże bogate w materię organiczną. Najlepiej o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym, gleby zakwaszone należy wapnować przed rozpoczęciem uprawy. Nie należy go sadzić na miejscach podmokłych. Choć jest odporny na suszę, jednak w takich warunkach liście są mniej aromatyczne i smaczne, tak więc do szybkiego wzrostu, roślin dobrej jakości niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej wilgotności.

 

Szpinak nowozelandzki

 

Szpinak nowozelandzki

Uprawa

Szpinak ten możemy wysiewać bezpośrednio do gruntu już wiosną, jak tylko minie ryzyko przymrozków. Rozsadę w pomieszczeniach możemy zacząć produkować 3-6 tygodni wcześniej. Przed sadzeniem do gruntu rozsadę trzeba zahartować. Na miejsce stałe wysadzamy dopiero w 2 połowie maja, ponieważ gatunek ten nie jest odporny na mróz.  W pojedynczych doniczkach umieszczamy po trzy sztuki nasion.  Roślina ta źle znosi przesadzanie, więc należy być uważnym przy jej wysadzaniu oraz ewentualnie przygotować większą ilość sadzonek. Aby przyśpieszyć i wyrównać kiełkowanie, nasiona można przez noc moczyć w wodzie. Następnie umieszczamy je w glebie w odstępach 4cm, po wschodach siewki przerywamy. Pozostawiamy najsilniejsze rośliny w odległości około 20- 30 cm od siebie. Pamiętajmy, ze płożące pędy potrzebują sporo miejsca, dlatego na metrze kwadratowym sadzimy maksymalnie/jedynie cztery rośliny. Glebę przed siewem powinno się wymieszać z kompostem lub z dawką nawozu fosforowego i potasowego oraz nawozem azotowym. Nie powinno się przekraczać dawki 70 g nawozu, gdyż może to prowadzić do gromadzenia się w liściach azotanów. Po czterech tygodniach wzrostu możemy przeprowadzić pierwszy zbiór. Zbieramy końcówki pędów wraz z najmłodszymi liśćmi. Systematyczne pobieranie młodych odrostów, pobudzi rośliny do wytwarzania kolejnych. W ten sposób rośliny możemy użytkować aż do sierpnia lub początku września. Uprawy szpinaku nowozelandzkiego rzadko są porażane przez choroby i szkodniki.  W okresach długotrwałej suszy, dobrze jest rośliny regularnie podlewać, zapewni to ich lepszy wzrost, a liście będą delikatniejsze i bardziej aromatyczne.

Wartość odżywcza

Szpinak nowozelandzki ceniony jest ze względu na wysoką zawartość witamin, w tym witaminy A, B1, B2, C. Jednocześnie zawiera on małą ilość tłuszczu, białka i węglowodanów. Szklanka pociętych, świeżych liści ma tylko 8 kalorii. Ponadto obecne są w nim duże ilości związków o właściwościach antyoksydacyjnych, głównie karotenoidów, odpowiedzialnych za zwalczanie wolnych rodników. Spożywanie produktów zawierających te związki zmniejsza ryzyko zachorowania na raka, choroby naczyń krwionośnych i serca.  Szpinak nowozelandzki charakteryzuje się dużą zawartością szczawianów, których nadmiar może odkładać się w organizmie i przyczyniać do powstawania kamieni nerkowych. Można znacznie zmniejszyć ich ilość w liściach, blanszując je we wrzącej wodzie przez około 3 minuty, a następnie blaszki liściowe schładzać w bardzo zimnej wodzie.

czytaj dalej...

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie