Stare odmiany drzew owocowych

Z gruszy warto wspomnieć o ‘Faworytce’ odmianie amerykańskiego pochodzenia wyhodowanej w drugiej połowie XIX w. Należy ona do najsmaczniejszych odmian letnich zdatnych do spożycia na przełomie sierpnia i września. Charakteryzuje się bardzo dużymi owocami, których waga może dochodzić do prawie 200 g. Zaczyna owocować po kilku latach i zależnie od wielu czynników może owocować corocznie bądź przemiennie. Jest dość wytrzymała na mróz, ale podatna na parch, zwłaszcza w okresie mokrego lata. ‘Paryżanka’ jest odmianą wyhodowaną pod koniec XIX w we Francji. Odmiana cenna przede wszystkim poprzez późne dojrzewanie owoców, zdatne do spożycia od grudnia nawet do marca. Owoce potrafią osiągać spore rozmiary i pokryte są szorstką zielono ubarwioną skórką. Są lekko aromatyczne oraz dość smaczne. Zaletą ‘Paryżanki’ jest jej odporność na mróz oraz parch. Dużą odpornością na mróz oraz choroby charakteryzuje się belgijska odmiana ‘Salisbury’. Należy do odmian mało wymagających i najczęściej owocuje przemiennie. Owoce są zielono żółte z rdzawo ubarwionymi plamami, bardzo smaczne. Dojrzewają we wrześniu i nadają się do miesięcznego przechowywania.
   

Ze starych odmian śliw warto wspomnieć o ‘Węgierce Zwykłej’ odmianie pochodzącej z Azji Mniejszej, która już w XVII w., była spotykana w polskich sadach. W okres owocowania wchodzi dość późno, porównując do innych śliw. Owocuje średnio obficie. Jej owoce są małe do średnich o granatowej skórce i złocistym miąższu, bardzo dobrze odchodzącym od pestki. W smaku dość dobre, choć lekko cierpkie. Owoce dojrzewają w drugiej połowie września. Bardzo dużą popularnością cieszy się odmiana ‘Renkloda Althana’. Jest to czeska odmiana wyhodowana w XIX w. Charakteryzuje się średnim wzrostem i szybkim wejściem w okres owocowania. Owocuje dość obficie. Jej owoce są duże, kuliste o żółtym zabarwieniu z różowawym rumieńcem. Na owocach pojawia się także fioletowawy nalot. Są bardzo smaczne.
   

‘Büttnera Czerwona’ (Poznańska) jest niemiecką odmianą czereśni, wyhodowaną jeszcze w XIX w. Jest bardzo popularna i należy do najbardziej plennych późnych odmian. Charakteryzuje się silnym wzrostem, jest mało wymagająca, odporna na mrozy i mało podatna na choroby. Jej owoce są duże, sercowate, bardzo smaczne, dojrzewające w drugiej połowie lipca. Kolejną odmianą czereśni wyhodowaną w Niemczech jest ‘Hedelfińska’ . Odmiana bardzo popularna w Polsce o wysokich właściwościach deserowych. Owoce należąc do bardzo dużych, sercowatych i bardzo smacznych. Dojrzewają w drugiej połowie lipca. Wadą tej odmiany, jest jej podatność na raka bakteryjnego. ‘Schneidera Późna’ jest odmianą wyhodowaną w XIX w. o silnym wzroście i luźnej koronie. Owocuje dość obficie i jest mało podatna na raka bakteryjnego. Może przemarzać.
   

Do starych odmian wiśni z pewnością należy ‘Książęca’. Odmiana angielskiego pochodzenia znana już w XVII w. Owoce dojrzewają nierównomiernie już w połowie lipca. Są średniej wielkości o kulistym lub lekko wydłużonym kształcie, bardzo smaczne. Wadą tej odmiany jest jej mała wytrzymałość na wiosenne przymrozki. ‘Montmorency’ zwana ‘Goryczką Królewską’ jest odmianą wyhodowaną we Francji. Charakteryzuje się bardzo silnym wzrostem, kulistą koroną ze zwisającymi gałęziami. Należy do odmian bardzo plennych. Jej owoce  są duże o jasnoczerwonej skórce i dojrzewają w połowie lipca.
   

Przedstawiony powyżej wykaz starych odmian drzew owocowych spotykanych jeszcze w naszym kraju, to niewielki skrawek owocowej rzeczywistości, tak popularnej w ubiegłych stuleciach. Miejmy nadzieję,  że dzięki propagowaniu starych odmian uda się je uchronić przed całkowitym zapomnieniem.