Wybór podkładek gruszy jest znacznie bardziej ograniczony niż w przypadku jabłek. Podczas gdy podkładki dla jabłoni i śliwek pochodzą z blisko spokrewnionych gatunków, w przypadku gruszek sytuacja jest bardziej skomplikowana. Te powszechnie stosowane należą do dwóch różnych gatunków. Oprócz gruszy kaukaskiej często wykorzystywana jest pigwa, na której zrazy z dużym powodzeniem się przyjmują. Pigwy charakteryzują się małą siłą wzrostu, znacznie ograniczają wielkość właściwych odmian, poza tym przyspieszają wchodzenie drzew w okres owocowania. Cechy te sprawiają, że są one równie chętnie używane w produkcji szkółkarskiej. Ponadto, podkładka ma w dużym stopniu wpływ na odporność drzew na choroby, ich wytrzymałość na mróz oraz wymagania glebowe. Wybór odpowiedniej podkładki jest równie ważny jak dobór odmiany lub stanowiska.
Grusza kaukaska
Grusza kaukaska to podkładka generatywna, rozmnażana przez wysiew nasion. Uzyskany w ten sposób materiał odznacza się jednak dużą zmiennością, więc w celu ograniczenia różnorodności wyselekcjonowano trzy typy gruszy kaukaskiej — ‘Belia", "Doria" i "Elia". Wszystkie typy powodują silny wzrost odmian na nich szczepionych, poleca się je do odmian o umiarkowanej sile wzrostu, jak na przykład ‘Konferencja’. Doskonale nadają się do grusz azjatyckich ’Chojuro’, ‘Hosui’, ‘Shinseiki’ oraz gatunków ozdobnych. Dużą zaletą tych podkładek jest duża odporność na mróz i bardzo dobra zgodność zrastania się z odmianami uprawnymi. Mogą być sadzone na słabszych glebach, a ich system korzeniowy, choć słabo rozgałęziony, głęboko się korzeni, dlatego drzewa nie wymagają podpierania. Ich dużą wadą oprócz silnego wzrostu, jest znaczne opóźnienie wchodzenia drzew w okres pełnego owocowania oraz drobnienie owoców. Grusza kaukaska charakteryzuje się małą podatnością na zarazę ogniową i brunatną plamistość liści oraz dużą wrażliwością na guzowatość korzeni.
Pigwa pospolita
Podkładki pochodzące od pigwy nie są tak blisko spokrewnione z gruszą, dlatego też może występować niezgodność fizjologiczna z niektórymi odmianami. W porównaniu z gruszą kaukaską charakteryzują się one znacznie niższą wytrzymałością na niskie temperatury oraz wysoką wrażliwością na zarazę ogniową i brunatną zgniliznę liści. Jednak ich liczne zalety sprawiają, że są chętnie wykorzystywane, zwłaszcza w produkcji intensywnej. Do najważniejszych pozytywnych właściwości tej podkładki należy ograniczenie wzrostu odmian na nich szczepionych. Drzewka owocowe znacznie szybciej niż w przypadku gruszy wchodzą w okres owocowania, zwykle już w 2-3 roku po posadzeniu. Owocują corocznie, a owoce są większych rozmiarów. Mają słabo rozwinięte korzenie, z tego względu niezbędna jest uprawa przy podporach. System korzeniowy pigwy jest znacznie rzadziej porażany przez guzowatość korzeni. Drzewa na nich szczepione wymagają żyznych gleb o uregulowanych stosunkach wodnych. Nie nadają się na gleby lekkie i piaszczyste oraz obszary, które mogą być okresowo podtapiane.
Podkładki gruszy
Gruszki
W Polsce najczęściej stosowane są klony pigwy S1, MA oraz MC. Pigwa S1, która została wyselekcjonowana w Polsce, jest bardziej odporna na niskie temperatury oraz mniej podatna na zarazę ogniową niż pozostałe klony. Ponadto lepiej niż inne zrasta się z "Bonkretą Wiliamsa". Najsłabszą siłą wzrostu odznacza się pigwa MC, gdyż odmiany na niej szczepione osiągają połowę wielkości drzew na gruszy kaukaskiej. Niestety nie jest wystarczająco dostosowana do panujących w Polsce warunków klimatycznych, jest najbardziej wrażliwa na mrozy i okresowe susze. Występują u niej najsilniejsze objawy niezgodności z odmianami. Pigwa MA jest najczęściej na świecie używaną podkładką półkarłową, drzewa osiągają na niej wyższy wzrost niż na pigwie MC. Jej zaletą jest większa odporność na niskie temperatury, a odmiany z nią zgodne znacznie wcześniej wchodzą w pełnie owocowania i dają obfite, dobre jakościowo plony.
Niezgodność pigw z odmianami gruszy
Pigwy, a szczególnie podkładka MC, z niektórymi odmianami mogą wykazywać niezgodność fizjologiczną. W takim wypadku szczepienie może zakończyć się niepowodzeniem. Do odmian, których nie powinno się szczepić na pigwie należy ‘Faworytka’, ‘Bonkreta Williamsa’ i ‘Lipcówka Kolorowa’. Natomiast u ‘Konferencji’ i ‘Lukasówki’ objawy niezgodności mogą pojawić się dopiero w niesprzyjających warunkach. Aby wyeliminować ten problem, stosuje się pośrednią, którą szczepimy na pigwie, a dopiero na niej właściwą odmianę. Najczęściej wykorzystywana do tego celu jest ‘Bera Hardego’, która dobrze zrasta się z podkładkami i odmianami szlachetnymi.
Autor: Justyna Przasnyska
0 komentarzy