Piwonia drzewiasta

Piwonie (Paeonia) należą do najpiękniejszych roślin jakie zdobią nasze ogrody. Ich dekoracyjność jest niekwestionowana, wynikająca z bardzo zróżnicowanych kwiatostanów. Naliczono kilkadziesiąt gatunków piwonii z których zdecydowana większość należy do bylin. Jednak w tym bogactwie gatunkowym i odmianowym można także wyróżnić gatunki krzewiaste. W pełni drzewiastą reprezentantką, wśród piwonii jest piwonia krzewiasta (Paeonia suffruticosa). Poza nią drewniejące pędy posiadają także Paeonia lutea oraz Paeonia delavayi.
   

Piwonie drzewiaste są nierozerwalnie związane z Dalekim Wschodem, a przede wszystkim z Chinami, gdzie są uprawiane już od około 2000 tys. lat. Można pokusić się o stwierdzenie, że dla tamtejszych mieszkańców piwonie drzewiaste znaczą tyle, co dla nas róże. To elitarne rośliny, których pozycja nie była i raczej nie będzie zagrożona. Około kilku wieków temu te wyjątkowe krzewy trafiły do Europy, jednak nie zyskały takiej popularności jak w swych ojczystych stronach. W Polsce dominują piwonie bylinowe, a krzewiaste stanowią nieliczne akcenty w ogrodzie.
W ostatnim czasie wzrasta zainteresowanie tymi roślinami, tak więc miejmy nadzieję, że zostaną na nowo odkryte. Dystans do piwonii krzewiastych wynika z przeświadczenia, że są one krzewami wrażliwymi na mróz. Tak naprawdę z mrozoodpornością jest różnie i  zależnie od odmiany można nabyć rośliny, które przy odpowiednim stanowisku bez większego kłopotu poradzą sobie także w naszym kraju.
   

Piwonie krzewiaste charakteryzują się rozłożystym bądź wzniesionym pokrojem. W naturalnych warunkach osiągają nawet 4 m wysokości, w naszym klimacie mniejsze, aczkolwiek zdarzają się okazy osiągające nawet 3 m wysokości. Obecnie w wyniku prac hodowlanych uzyskano olbrzymią ilość zróżnicowanych odmian i mieszańców, wśród których można spotkać okazy o dużych i pełnych kwiatach, osiągających ponad 20 cm średnicy. Ciekawie prezentują się także odmiany o kwiatach podwójnych, w zróżnicowanych barwach-  także dwukolorowe. Kwiaty piwonii krzewiastej mogą charakteryzować się formą m.in. w kształcie korony, róży, zawilca w barwie białej, fioletowej, różowej, czerwonej, żółtej oraz dwukolorowe. Kwitnienie piwonii krzewiastej przypada na maj i czerwiec.
     

Aby cieszyć się pięknem kwitnącej piwonii krzewiastej, należy zapewnić jej odpowiednie warunki, które sprawią, że i w naszym klimacie ten gatunek piwonii będzie charakteryzował się  długowiecznością. Paeonia suffruticosa preferuje stanowiska słoneczne, zacisze, nie narażone na zimne wiatry. Słoneczne stanowisko sprawi, że piwonia będzie obficiej kwitła. Piwonie krzewiaste bardziej preferują chłodniejsze warunki, tak więc przy wyborze stanowiska trzeba się dobrze zastanowić czy południowa wystawa, najbardziej nasłoneczniona będzie w tym wypadku najlepszym rozwiązaniem. Dobrym rozwiązaniem z pewnością będzie wystawa zachodnia. Podłoże dla piwonii krzewiastej powinno być głęboko przekopane i zasilone dobrze przerobionym kompostem. Krzew nie znosi stojącej wody, jego podłoże powinno być przepuszczalne, żyzne, zasobne w składniki pokarmowe- pH na poziomie 6,5-7,5. W przypadku cięższej gleby należy do podłoża dodać piasku. Piwonia potrzebuje dużych ilości wody, tak więc najlepiej sadzić ją w miejscu, gdzie nie będzie musiała konkurować z innymi, dużymi krzewami oraz drzewami.
   

Piwonie najlepiej sadzić w okresie jesiennym,  we wrześniu. Posadzona roślina będzie miała czas wzmocnić się na okres zimy i już od wiosny bez znaczących obciążeń rozpocznie wegetację. Wielkość dołka jest uzależniona od wielkości bryły korzeniowej, ale raczej nie będzie przekraczała 60- 70 cm średnicy. W przeciwieństwie do piwonii bylinowych, które sadzimy tak, aby wierzchnia warstwa przykrywająca część podziemną nie przekraczała 3-4 cm grubości, tak w przypadku piwonii krzewiastych głębokość sadzenia jest o wiele niższa. Ta różnica wynika z faktu, że dostępne piwonie krzewiaste są szczepione. Miejsce szczepienia powinno znajdować się na głębokości około 10-15 cm pod powierzchnią ziemi. Szczepienie jest konieczne ze względu na delikatne korzenie szlachetnej części, które nie są w stanie zapewnić roślinie wystarczającej ilości składników, niezbędnych do prawidłowego rozwoju. Z czasem wytwarza ona własny, bardzo rozbudowany system korzeniowy, a wykorzystane do szczepienia części korzeni piwonii bylinowych obumierają. Nim zginą roślina zdąży wytworzyć bardzo rozbudowany system korzeniowy osiągający ponad metr długości, pozwalający roślinie czerpać wodę nawet z głębszych warstw podłoża.