Jałowiec sabiński

Jałowiec sabiński

Skomentuj artykuł

Jałowce znane są chyba każdemu ogrodnikowi i choć nie wszystkie gatunki tego rodzaju nadają się do uprawy w naszym klimacie, kilka z nich czuje się u nas bardzo dobrze. Do takich jałowców należy między innymi niezbyt wysoki, ale za to dość szeroki jałowiec sabiński (Juniperus sabina), niekiedy nazywany również sawińskim.  Jego ojczyzną są prawdopodobnie  góry Środkowej i Wschodniej Europy (w tym również góry Sabińskie, od których pochodzi nazwa gatunkowa krzewu), choć również w Polsce można spotkać go niekiedy na stanowiskach naturalnych.

Charakterystyka ogólna

Jałowiec sabiński dorasta do wysokości ok. 2 m., ale w uprawie nie przekracza najczęściej 1-1,5 m. Jego rozpiętość jest natomiast znacznie większa i zwykle dochodzi do ok. 4-5 m., a na dobrych stanowiskach może przekraczać nawet 10 -15 m. Jego pędy rozrastają się nisko nad ziemią, a niekiedy mają nawet formę płożącą. Typowy gatunek posiada igły w kolorze niebieskozielonym z szarym nalotem, drobniejsze i łuskowate na młodych pędach oraz większe i typowe na starszych. Młode gałązki są wiotkie, silnie rozgałęzione i rozrastają się dość szybko, z czasem jednak sztywnieją i twardnieją, a ich końce delikatnie wznoszą się do góry. Na krótkopędach jesienią dojrzewają kuliste, granatowe szyszkojagody, które jednak nie mają szczególnych walorów dekoracyjnych. Jałowiec sabiński, mimo iż nie jest rośliną wysoką, potrafi być bardzo ekspansywny, dlatego należy regularnie kontrolować jego wzrost. Pozostawiony bez nadzoru, po kilku latach przybiera formę mało elegancką, dlatego w niewielkich ogrodach lepiej go nie sadzić lub w ostateczności regularnie przycinać.



Wymagania uprawowe i rozmnażanie

Jak większość jałowców, także ten gatunek nie jest szczególnie wymagający. Bez problemu znosi susze i dobrze radzi sobie na przepuszczalnym, jałowym, a nawet kamienistym podłożu. Najlepiej odpowiada mu podłoże o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym, ale na kwaśniejszym też będzie dobrze rósł. Jest odporny na mróz i nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Oczekuje jednak stanowisk słonecznych i źle znosi miejskie zanieczyszczenia, dlatego nie nadaje się do nasadzeń w centrach miast.

Jałowiec sabiński, podobnie jak inne gatunki jałowców, najlepiej rozmnażać z sadzonek, chociaż można również skorzystać z odkładów.

Jałowiec sabiński

Jałowiec sabiński

Choroby

Jałowce są raczej dość odpornymi roślinami, jednak niekiedy mogą im zagrażać choroby grzybowe. Nie należy ich również sadzić w pobliżu sadów gruszowych, gdyż rośliny te mają wspólnego wroga w postaci trudnej do zwalczenia rdzy gruszy. Grzyb powodujący tę uciążliwą chorobę, jest dwudomowy i potrzebuje do rozwoju zarówno obecności jałowca jak i gruszy.

Jałowiec sabiński

Jałowiec sabiński - zdjęcie alokazja7


czytaj dalej...

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie

Koniecznie zobacz: