Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Skomentuj artykuł

Jałowce zajmują jedne z czołowych miejsc wśród najchętniej uprawianych w naszym kraju iglastych krzewów ozdobnych. Swoją popularność zawdzięczają najprawdopodobniej dużej różnorodności gatunkowej i odmianowej oraz niewielkim wymaganiom uprawowym.

Zastosowanie

Spośród ok. 50 gatunków roślin należących do tego rodzaju, na szczególną uwagę zasługuje jałowiec płożący (Juniperus horizontalis), który ze względu na swój niewielki wzrost i rozłożysty pokrój, jest jedną z najbardziej lubianych i często sadzonych roślin okrywowych. Ponadto niektóre odmiany mogą być również wykorzystywane do tworzenia kompozycji w ogródkach skalnych lub sadzone na murkach, z których bardzo malowniczo zwieszają swoje pędy. Jałowce płożące często spotyka się także na terenach cmentarzy, gdyż dobrze znoszą trudne warunki środowiskowe i nie wymagają regularnej pielęgnacji. Z tego samego powodu doskonale sprawdzają się też jako element zieleni miejskiej. Można je również wykorzystywać do zadarniania dużych, pustych powierzchni, które z różnych względów nie mogą zostać przeznaczone na trawnik. Odmiany rosnące słabiej mogą być natomiast sadzone w pojemnikach i tworzyć z innymi, wyższymi iglakami interesujące kompozycje w skrzynkach balkonowych.

Charakterystyka ogólna

Jałowce płożące rzadko osiągają wysokość 50 cm., gdyż rosną bardziej na szerokość niż w górę. W tej grupie jałowców najwięcej jest odmian typowo płożących, których wysokość nie przekracza zwykle ok. 20 - 40 cm., za to szerokość dochodzi nawet do ok. 2-3 m. Jałowce płożące posiadają zielone liście w formie igieł lub łusek, dość mocno przylegających do pędu. Po ich potarciu można wyczuć przyjemny, żywiczny aromat. Niektóre odmiany wykształcają małe, ale dekoracyjne, granatowe szyskojagody, których na pędach może być bardzo dużo. Jeśli jednak chcemy doczekać się własnych nasion (co niestety zdarza się dość rzadko), powinniśmy pamiętać, że do zapłodnienia potrzebne są co najmniej dwa egzemplarze jałowca płożącego różnej płci, gdyż na ogół są to rośliny dwupienne. Nasiona dojrzewają dość długo i niekiedy muszą pozostać na roślinie nawet przez 2-3 lata.

Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Wymagania uprawowe

Jałowiec płożący poza zapewnieniem mu słonecznego stanowiska, właściwie nie ma żadnych szczególnych wymagań. Dobrze znosi suszę oraz niskie temperatury i może rosnąć na różnych typach podłoża, o ile nie są one ciężkie i podmokłe. Co ciekawe, lepiej będzie się czuł na glebie jałowej, przepuszczalnej, piaszczystej lub kamienistej i dość suchej niż w wilgotnej, żyznej i próchniczej. W uprawie nie sprawia większych problemów, chociaż czasami może mu zagrozić choroba grzybowa (np. osutka jałowca czy rdza jałowca i różowatych) lub szkodnik (np. rozetkowiec jałowcowy, bawełnica osikowo-jałowcowa, mączystek jałowcowy, borecznik jałowczyk). Częściej natomiast przyczyną kłopotów bywają błędy uprawowe i nadgorliwa opieka (np. częstym podlewaniem i nawożeniem), które osłabiają rośliny i czynią je podatnymi na choroby. Jałowce płożące najlepiej rozmnażać za pomocą odkładów lub sadzonek pędowych, pobieranych jesienią.

Odmiany

Ten gatunek jałowca doczekał się obecnie imponującej ilości odmian, wśród których znajdują się rośliny o nietypowo i ciekawie zabarwionych łuskach: („Agnieszka” – polska odmiana o gęstym, szaroniebieskim ulistnieniu, dorastająca do ok. 30 cm. wys i 1,5 m. szer., „Andorra Variegata” – o biało zabarwionych końcówkach niektórych igieł, posiada lekko wzniesione pędy i dorasta do ok. 30 cm. wys. i niespełna 1 m. szer., „Blue Chip” – posiadająca srebrzystoniebieskie igły i dorastająca do ok. 40 cm. wys. oraz 1,5-2,5 m. średnicy, „Mother Lode” – o żółto zabarwionych igłach i dość kompaktowym wzroście, „Limeglow” – mocno żółtych igłach i kompaktowym wzroście, „Villa Marie” – z białymi końcówkami pędów), oryginalnym pokroju: (np. „Blue Forest” – charakteryzująca się niebieskoszarym umaszczeniem igieł, charakterystycznie wzniesionymi pędami i kompaktowym wzrostem), klasycznym, zielonym ubarwieniu: („Prostrata” – posiada lekko wzniesione pędy i dorasta do ok. 40 cm. wysokości i 1,5-2 m. średnicy), o  stosunkowo wysokim wzroście: („Plumosa” – o wzniesionych pędach i szarozielonych igłach, dorastający do ok. 50-60 cm. wys. i 1-1,5 m. szer.) oraz niezwykle niskie, niemal dywanowe: (np. „Wiltonii” – o niebieskozielonych igłach, dorastająca do ok. 15 cm. wys. i 2 m. szer., „Prince of Wales” – charakteryzująca się zielonymi igłami i niskim wzrostem, dorasta do ok. 10-15 cm. wys. przy ok. 1m. szer.).

Jałowiec płożący

Jałowiec płożący

Autor: Katarzyna Józefowicz

Źródła:
1.    Wikipedia
2.    Związek szkółkarzy polskich
3.    Szkółka roślin Kurowski
4.    Tabaza
5.    „Klinika iglaków” zeszyt czasopisma „Kwietnik”

czytaj dalej...

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Zobacz także

Kategorie

Koniecznie zobacz: