Maj należy do majestatycznych kasztanowców, zachwycających bardzo dekoracyjnymi liśćmi, jak również kwiatami, które zależnie od gatunku mogą być białe, żółte, czerwone. Bardzo okazale prezentuje się Aesculus x carnea, który doskonale się sprawdzi jako soliter bądź też w grupach do obsadzania ulic i alej. Najbardziej popularnym kasztanowcem jest Aesculus hippocastanum, spotykany najczęściej jako drzewo uliczne. Wielką zaletą tych drzew, jest fakt, że w letnie gorące dni dają dużo cienia. Na terenach wilgotnych w okolicy jezior, rzek, na pewno sprawdzi się olsza, obejmująca około 35 gatunków. Jej wielką zaletą są bardzo małe wymagania glebowe, tak więc stała się podstawowym gatunkiem pionierskim. W marcu, kiedy na zewnątrz jest szaro i buro rozjaśnia okolice swoimi żółtawozielonymi, podłużnymi kwiatami. Ze względu na charakterystyczną korę oraz pokrój, duże walory dekoracyjne prezentuje Betula- brzoza. Znamy około 40 gatunków tych drzew, z czego część z nich możemy podziwiać w polskim krajobrazie. W parkach możemy spotkać bardzo popularną brzozę brodawkową. Nie jest to wymagające drzewo, znakomicie sobie poradzi na suchych i ubogich glebach, choć preferuje stanowiska słoneczne. Betula pendula ‘Purpurea’ i Betula pendula ‘Youngii’ to ciekawsze odmiany tego gatunku. Carpinus betulus należący do rodziny brzozowatych jest bardzo często występującym gatunkiem w polskich parkach. Osiąga do 20 m wysokości i znakomicie sobie radzi w miejskich warunkach. Jego kora jest srebrzysta z ciemnymi smugami. Dzięki odporności na przycinanie wykorzystywany na formowane żywopłoty, rzeźby. Znakomicie zaprezentuje się jako soliter, bądź w grupach do obsadzania alej. Bardzo często podczas majowych spacerów zachwycamy się jaskrawo karminowo czerwonymi kwiatami głogu dwuszyjkowego w odmianie ‘Paul’s Scarlet’. Przepiękna odmiana, znakomicie upiększa miejski krajobraz, jak również ogrody. Głóg dwuszyjkowy osiąga do kilku metrów wysokości, tak więc jest uzupełnieniem zadrzewień krajobrazowych. Ze względu na swoje rozmiary i piękne przebarwienie jesienne bardzo efektownie na dużej przestrzeni zaprezentuje się Fagus sylvatica. Te długowieczne drzewo, mogące dożyć nawet 400 lat, należy do rodziny bukowatych i jest często spotykane w całej Europie, również w Polsce. Jest nierozerwalnie związane z naszym krajobrazem i chętnie wykorzystywanym do upiększania terenów zielonych zwłaszcza, że ma swoje piękniejsze odmiany np. ‘Asplenifolia’ o strzępolistnych liściach, ‘Atropunicea’ o czerwonych liściach i kulistej koronie, bardzo często spotykana w miejskim krajobrazie. Ciekawie prezentuje się również odm. ‘Purpurea Pendula’ oraz ‘Rohanii’. Ciekawe pierzaste ulistnienie jest jednym z walorów kolejnego bardzo popularnego drzewa parkowego. Jesiony bo o nich mowa obejmują kilkadziesiąt gatunków . Jesion jest jednym z tych drzew, które wypuszczają najpóźniej swoje liście a jesienią najwcześniej je gubią. Do jednych z najpotężniejszych drzew, jakie można spotkać w parku to bez wątpienia dęby. Te długowieczne rośliny drzewiaste potrafią dożyć 1000 lat a średnica ich pnia może przekroczyć 2 m. Dęby należą do rodziny bukowatych i zaliczamy do nich, aż 600 gatunków. Cechą charakterystyczną tych drzew jest zatokowato wrębne ulistnienie u różnych gatunków zróżnicowane. W naszym kraju najczęściej można spotkać dąb bezszypułkowy, dąb szypułkowy oraz dąb czerwony. Z wierzb najczęściej spotykaną i bardzo dekoracyjną jest wierzba płacząca, będąca odmianą wierzby białej. Jej piękno wynika z ładnego pokroju, podłużnych listków a wczesną wiosną również z kwiatów, które znane są pod nazwą- bazie kotki. Zwisające gałęzie znakomicie komponują się z otoczeniem, nie może zabraknąć jej w parku a szczególnie przy zbiornikach wodnych. Do mniejszych drzew, ale również bardzo dekoracyjnych należy robinia i jarząb pospolity. Robinia zwana akacją dorasta do 15 metrów, posiada złożone z kilkunastu listków liście i groniaste, piękne kwiaty, ukazujące się na przełomie maja- czerwca. Jarząb pospolity a więc jarzębina słynie z bardzo dekoracyjnych czerwono- pomarańczowych owoców.
Drzewa o zwisających pędach - płaczące drzewa
0 komentarzy