Miodówka jabłoniowa - Psylla mali Schm.

Opis:

Pluskwiak równoskrzydły z rodziny miodówkowate. Formy dorosłe osiągają do 3 mm długości i mają daszkowato ułożone daszkowate skrzydła. W początkowym okresie szarozielone a od połowy lata czerwonawe z złotobrunatnymi i szarymi pasami. Szkodnik bardzo ruchliwy, jaja owalne z wyrostkiem, dzięki któremu jajo przytwierdzane jest do pędu. Larwy płaskie. Jaja zimują dolnej stronię pędów oraz w katach rozgałęzień, ułożone w rzędach. Wraz z pękaniem pąków, następuje wylęg larw, który trwa do 10 dni. Larwy żerują na pąkach, owady dorosłe pojawiają się po kwitnieniu i żerują na dolnej stronie liści, przede wszystkim na nerwach. Jaja składane są we wrześniu i październiku. W ciągu roku jest tylko jedno pokolenie.

Objawy:

Larwy wysysają soki z pąków w wyniku czego pąki nie rozwijają się, zasychają, a jak się rozwiną, to i tak są zniekształcone i po kwitnieniu więdną i brunatnieją. Wydzielina miodówki jest znakomitą pożywką do rozwoju grzybów sadzakowych. Wysysanie soków z liści przez owady dorosłe jest przyczyną powstawania chlorotycznych plam.

Zwalczanie:

W okresie rozwijania się pąków, po wylęgnięciu się larw, najpóźniej na początku zielonego pąka kwiatowego. Szkodnika zwalczamy wówczas, gdy zasiedlonych jest około 30% pąków. Środki jakie można zastosować to np. Basudin 600 EW, Decis 2,5 EC, Diazol 500 EW, Dimezyl 400 EC, Patriot 2,5 EC.

Rośliny podatne:

Jabłoń, rzadziej grusza, jarzębina.

Zródło wiedzy:

Opracowano na podstawie: Zarys nauki o szkodnikach roślin, red. R. Miętkiewski, Siedlce 1998 Zalecenia Ochrony Roślin na lata 2008/2009 część III, Instytut Ochrony Roślin (Zakład Upowszechniania, Wydawnictw i Współpracy z Zagranicą), Poznań 2008

0 komentarzy

Dodaj swój komentarz

Captcha