Hodowla nicieni "Mikro"

Hodowla nicieni "Mikro"
Spośród wolnożyjących, niepasożytujących nicieni (Nematoda) w akwarystyce przydatne są do karmienia narybku gatunki z rodzai Panargellus, Turbatrix, (Anguillula) i Rhabditis. Odróżnienie poszczególnych rodzajów i gatunków dla laika jest praktycznie niemożliwe. Po raz pierwszy użycie nicieni do karmienia narybku zostało opisane w literaturze duńskiej w 1925 roku. Autor opisał tam użycie bardzo drobnych robaczków do karmienia pristelki. Robaczki te uważał za młode doniczkowce (Euchytraceus albiolus), gdyż uzyskał je z hodowli doniczkowca.

Jeden z gatunków Panargellus redivivus poprzednio znany jako Anguillula rediviva w naturze występuje w miejscach wilgotnych, pośród rozkładających się cząstek organicznych, a więc w środowisku, gdzie występują dżdżownice i doniczkowce. Gatunek ten występuje w temperaturze od minus 10oC do plus 29oC. Optymalna dla niego temperatura to granice 22 - 23oC, kwasowość podłoża od 3,4 do 4,2 pH. Nicienie są żyworodne, rozdzielnopłciowe. Samiec osiąga ok. 2.05 mm, a samica 2,76. Rozwój jajeczka trwa 2 - 2,5 dnia. W zależności od wielkości samica rodzi od 7 - 42 sztuk. Przy temperaturze 20oC porody następują co 1 - 1,5 dnia. Długość życia wynosi 20 - 25 dni. W tym okresie samica rodzi około 300 sztuk młodych. Młode rosną najintensywniej w ciągu pierwszych trzech dni i osiągają z 0,18 - 0,29 mm do 1,1 - 1,65 mm.

Pojemniki do hodowli mogą być szklane, z tworzywa sztucznego lub drewna. Wymagają zabezpieczenia przed wysychaniem i muszką owocówką. Nicienie można hodować w podłożu ziemnym, w gąbce lub bez podłoża - w pokarmie. Przy zakładaniu nowej hodowli ilość czystej kultury mikro powinna wynosić około 260 - 300 mg (pół łyżeczki) na 0,1 m2 powierzchni, co daje około 300 szt. na 1 cm3 karmy. Przy mniejszej ilości porcji zarodowej pokarm może być opanowany przez mikroorganizmy, które mogą zniszczyć hodowlę.

W swej długoletniej praktyce stosowałem różne sposoby hodowli "Mikro", ale najbardziej praktyczny wydaje mi się ten opisany przez Zygmunta Lorenza z Nordstrandem. Polega on na tym, że na dno pojemnika przeznaczonego na hodowlę kładzie się cienką mokrą gąbkę. Na nią wzdłuż krótszych boków dwa paski szerokości około 2 cm grubego (6mm) szkła. Na nich układa się płytkę szklaną, na której wzdłuż dłuższych boków kładzie się takie same paski ze szkła. Pomiędzy paskami nakłada się cienką warstwę owsianki gotowanej z wodą i niewielką ilością mleka i dodaje się porcję zarodową "Mikro". Tak przygotowana hodowlę przykrywa się jedną dłuższą płytą szklaną lub kilkoma mniejszymi, a całość zabezpiecza przed dostępem muszki owocowej. Po kilku dniach czyste nicienie znajdują się na spodniej stronie górnej szybki szklanej, skąd można je zbierać pęsetą lub płukać płytkę bezpośrednio w zbiorniku z narybkiem.

Przy podawaniu "Mikro" można wyhodować narybek bardzo wielu ryb, między innymi jak podaje Fabiansson, udało mu się wyhodować narybek przeźroczki indyjskiej, która jak powszechnie wiadomo podchodzi do pokarmu bardzo wybiórczo.

@JoannaSzefler

1 komentarzy

Dodaj swój komentarz